Joseph Georg Ziegler
Zobacz też: Josef Georg Ziegler – również niemiecki duchowny, profesor teologii moralnej, doktor h.c. ATK w Warszawie. |
Data i miejsce urodzenia | 15 marca 1902 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 1 października 1988 |
Wyznanie | katolicyzm |
Kościół | |
Prezbiterat | 11 kwietnia 1926 |
Joseph Georg Ziegler (ur. 15 marca 1902 w Tauberrettersheim koło Ochsenfurtu, zm. 1 października 1988 w Würzburgu) – duchowny Kościoła katolickiego, profesor Państwowej Akademii w Braniewie w Prusach Wschodnich (do 1944), po wojnie rektor Uniwersytetu w Würzburgu (1961–1962).
Życiorys
Joseph Ziegler był synem rolnika. W 1921 zdał maturę w gimnazjum w Würzburgu, następnie studiował teologię katolicką i filozofię na Uniwersytecie w Würzburgu. Od 1921 był członkiem katolickiego bractwa KDStV Markomannia Würzburg[1]. W 1926 roku otrzymał święcenia kapłańskie. W 1929 uzyskał stopień doktora teologii na podstawie rozprawy o miłości Bożej u proroków, napisanej pod kierunkiem Johannesa Hehna. Najpierw sprawował posługę duszpasterską. Od 1930 studiował w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie, głównie u późniejszego kardynała Augustina Bei (SJ). W Rzymie powstała jego rozprawa habilitacyjna Untersuchungen zur Septuaginta des Buches Isaias, na podstawie której uzyskał w 1933 na Uniwersytecie w Würzburgu stopień doktora habilitowanego[2][3] (praca została opublikowana w 1934 roku w Münster[4]).
Joseph Ziegler otrzymał w semestrze zimowym 1933/1934 najpierw stanowisko privatdozenta egzegezy Starego Testamentu w Würzburgu[5], ponadto prowadził wykłady ze Starego Testamentu w Braniewie w Prusach Wschodnich (1934) i w Bambergu (1934/35). W 1937 zostaje mianowany profesorem zwyczajnym w Państwowej Akademii w Braniewie[6]. W Braniewie mieszkał przy Am Stadtpark 6 (pl. Wolności)[7]. W semestrze letnim 1944 zostawiając cały swój majątek oraz tracąc całą bibliotekę naukową opuszcza Prusy Wschodnie. Wkrótce potem otrzymuje propozycję powołania na stanowisko profesora w Getyndze oraz w Moguncji. Obie propozycje odrzuca.
W 1946 przyjmuje stanowisko w Wyższej Szkole Filozoficzno-Teologicznej w Ratyzbonie. W 1948 następuje mianowanie do katedry Starego Testamentu oraz języków biblijnych i orientalnych na Uniwersytecie w Würzburgu. 31 marca 1970 przechodzi na emeryturę, nadal jednak zajmuje się badaniami nad Septuagintą. Uchodził za jednego z wiodących badaczy Septuaginty w tamtym okresie.
Przypisy
- ↑ CV-Gesamtverzeichnis 1961, s. 283.
- ↑ Leo Scheffczyk: Joseph Ziegler 15.3.1902 – 1.10.1988.
- ↑ Klaus Wittstadt: Die Katholisch-Theologische Fakultät der Universität Würzburg während des Dritten Reiches. In: Peter Baumgart(inne języki) (Hrsg.): Vierhundert Jahre Universität Würzburg. Eine Festschrift. Degener & Co. (Gerhard Gessner), Neustadt an der Aisch 1982 (= Quellen und Beiträge zur Geschichte der Universität Würzburg. Band 6), ISBN 3-7686-9062-8, s. 399–435; tu: s. 402 i następna.
- ↑ Josef Schreiner: Nachruf Joseph Ziegler. In: Zeitschrift für die alttestamentliche Wissenschaft, Band 101, Heft 1 (Jan 1989).
- ↑ Klaus Wittstadt (1982), s. 424, 428.
- ↑ Biografien aus Bayern: Joseph Ziegler, Haus der Bayerischen Geschichte.
- ↑ Stadt Braunsberg im Ermland: ein Familienbuch, von Walter Merten, 1976, s. 51