Kalenica (budownictwo)

Części dachu
Kalenica

Kalenica inaczej kipa, warst, wierch, linia szczytowa[1] – krawędź dachu utworzona na przecięciu połaci dachowych[1][2][3].

Najwyższa kalenica powstała na przecięciu górnych krawędzi połaci to tzw. kalenica główna, podczas gdy linie przecięcia skośnych krawędzi połaci tworzą tzw. kalenice narożne[4] oraz tzw. kosze.

Nazwa staropolska, pochodzi od czynności „skalania” czyli łączenia słomy maczanej w rozrobionej glinie i układanej na grzbiecie dachu w celu uzyskania większej szczelności strzechy[4].

Przypisy

  1. ↑ a b Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 81. ISBN 83-01-12365-6.
  2. ↑ Sztuka świata. Słownik terminów A-K. tom 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 289. ISBN 978-83-213-4726-4.
  3. ↑ Witold Szolginia: Ilustrowana encyklopedia dla wszystkich. Architektura i Budownictwo. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 1975, s. 69.
  4. ↑ a b portal Ładny Dom: Co to kalenica. [dostęp 2018-04-14].

Bibliografia

  • Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 66. ISBN 83-85001-89-1.


Zobacz hasło kalenica w Wikisłowniku
Zobacz w Wikiźródłach hasło Kalenica w Encyklopedii staropolskiej
Kontrola autorytatywna (element architektoniczny):
  • GND: 4414273-0
Encyklopedie internetowe:
  • SNL: møne