Kamienica Pod Gryfami w Warszawie
nr rej. 589 z 1.07.1965 | |||
Kamienica Pod Gryfami | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Miejscowość | Warszawa | ||
Adres | |||
Styl architektoniczny | neorenesans | ||
Architekt | |||
Inwestor | Julian Fuchs | ||
Rozpoczęcie budowy | 1884 | ||
Ukończenie budowy | 1886 | ||
Ważniejsze przebudowy | 2005 | ||
Zniszczono | 1944 | ||
Pierwszy właściciel | Julian Fuchs | ||
Kolejni właściciele | rodzina Classenów | ||
Położenie na mapie Warszawy | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |||
52°13′47,13″N 21°01′15,94″E/52,229758 21,021094 | |||
|
Kamienica Pod Gryfami – kamienica przy placu Trzech Krzyży 18 w Warszawie, zaprojektowana przez Józefa Hussa dla rodziny Fuchsów.
Historia
Kamienica została zaprojektowana przez Józefa Hussa w latach 1884–1886 dla rodziny Fuchsów[1]. Okrągłe kopuły narożników architekt zapożyczył z restaurowanej przez siebie Królikarni, a motyw gryfów z nieistniejącego już berlińskiego Banku Rzeszy. Na piętrze znajdowały się luksusowe apartamenty właścicieli[2].
Później kamienicę kupiła rodzina Classenów. Budynek, spalony w 1944 roku, stracił narożne gloriety z kopułkami i kilka wieńczących go gryfów.
Po wojnie kamienica została odrestaurowana, lecz bez belwederków na trzech rogach. Ocalała jedynie na zwieńczeniu fasady jedna para gryfów na rogu ul. Brackiej i pl. Trzech Krzyży. Kamienicę odbudowano jako siedzibę Pagedu, lecz bez gloriet na górze. W 1955 w kamienicy mieścił się Węgierski Instytut Kultury.
W 2005 gloriety zostały odtworzone, a kamienica została nadbudowana o jedno niewidoczne z ulicy piętro ukryte w mansardowym dachu. Zostały także odtworzone belwederki oraz brakujące rzeźby gryfów.
Obecnie w kamienicy mieszczą się biura na wynajem o łącznej powierzchni 2.600 m² wraz z 34 naziemnymi miejscami parkingowymi.
W lipcu 1983 na frontowej ścianie kamienicy wmurowano tablicę upamiętniającą Annę Jakubowską i utworzone przez nią w tym budynku żeńskie gimnazjum[3].
Galeria
-
Kamienica wkrótce po oddaniu do użytku ok. 1886 -
Kamienica przed 1939 -
Gryfy na fasadzie
Przypisy
- ↑ Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 206.
- ↑ Jerzy S. Majewski. Od rozdroża Złotych Krzyży.... „Stolica”, s. 13, kwiecień 2017.
- ↑ Stanisław Ciepłowski: Napisy pamiątkowe w Warszawie XVII-XX w.. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987, s. 234-235. ISBN 83-01-06109-X.