Katedra Świętego Zbawiciela w Isfahanie
 Wejście na teren kompleksu | |||||||||
| Państwo |
| ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Isfahan | ||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Diecezja | Isfahanu | ||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Iranu  | |||||||||
| 32°38′05,6″N 51°39′20,7″E/32,634889 51,655750 | |||||||||
| |||||||||
Katedra Świętego Zbawiciela (per. کلیسای آمنا پرگیچ, arm. Սուրբ Ամենափրկիչ վանք) – katedra należąca do Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego zlokalizowana w Isfahanie. Popularnie nazywana wank (Վանք), co w języku ormiańskim oznacza monaster.
Historia
Od 1501 roku, Iran przeszedł transformację z państwa większościowo sunnickiego na szyickie. Podczas wojny persko-tureckiej, ormiańskie duchowieństwo wystąpiło do szyickiej Persji o ochronę przed sunnickim imperium osmańskim, szach Abbas I Wielki przesiedlił 300 000 chrześcijańskich Ormian w głąb kraju, głównie do stolicy safawidzkiej Persji, Isfahanu[1]. Ormiańscy uchodźcy rozpoczęli budowę katedry w 1606 roku, budowę ukończono w 1655 jednocześnie rozpoczynając gruntowną rozbudowę która trwała do 1664 roku. W 1702 dobudowano dzwonnicę, w 1884 otworzono bibliotekę, kończąc powiększanie kompleksu o muzeum otwarte w 1905 roku[2].
Zabudowa
Budowle katedry powstały w różnym czasie. Najstarsze w XVII wieku, a najmłodsze w XX wieku.
Dziedziniec
-
Wejście na teren kompleksu -
Katedra z dzwonnicą -
Katedra -
Katedra (po lewej) i muzeum (po prawej), biblioteka w tle -
Muzeum
Wnętrze
-
Wejście do katedry -
Sklepienie -
-
-
-
Fragment ołtarza -
Ołtarz
