Kościół św. Benona w Warszawie

Kościół św. Benona w Warszawie (redemptorystów)

387 z dnia 1.07.1965[1]
kościół rektorski
Kościół św. Benona w Warszawie
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miejscowość	Warszawa
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	św. Benona
Historia Data zakończenia budowy 1669
Położenie na mapie Warszawy Kościół św. Benona w Warszawie (redemptorystów)
Położenie na mapie Polski Kościół św. Benona w Warszawie (redemptorystów)
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kościół św. Benona w Warszawie (redemptorystów)
52°15′13″N 21°00′34″E/52,253611 21,009444
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kościół św. Benona, właśc. kościół rektoralny św. Benona w Warszawie – kościół znajdujący się na warszawskim Nowym Mieście przy ul. Pieszej 1, należący do Zgromadzenia Redemptorystów. Przy świątyni mieści się także kuria prowincjalna redemptorystów.

Początki kościoła w tym miejscu sięgają II poł. XVII w., kiedy Bractwo św. Benona podjęło inicjatywę zbudowania świątyni. Według Jana Stanisława Bystronia z powodu braku wystarczających środków finansowych przy budowie kościoła pracowano dobrowolnie po nocach, przy świetle pochodni^[2].

Budowa została zakończona w 1669 roku. Pod koniec XVIII w. kościół przejęli redemptoryści, a działo się to z chwilą przybycia do Warszawy (w 1787 roku) św. Klemensa, późniejszego patrona miasta. W czasie Księstwa Warszawskiego redemptoryści zostali posądzeni o wrogie nastawienie do Napoleona i nowych władz^[2] oraz sprzyjanie Austrii, i usunięci z Warszawy^[3]. Bezpośrednim powodem tej decyzji były zajścia w czasie nabożeństwa rezurekcyjnego, kiedy to doszło do bójki z udziałem dwóch francuskich oficerów^[2]. Fryderyk August podpisał dekret o usunięciu zakonników na początku czerwca 1808 roku, a 20 czerwca tego samego roku zostali oni wywiezieni z Warszawy^[2]. Budynek świątyni zamieniono najpierw na koszary, następnie szkołę, magazyn wojskowy, mieszkania, a w końcu fabrykę.

W 1938 roku budynek odkupiła Maria Biernacka i przekazała kurii warszawskiej.

W czasie II wojny światowej kościół został zburzony. Jego ruiny kuria przekazała znowu redemptorystom, którzy w 1956 roku rozpoczęli odbudowę. Wstępna odbudowa zakończona została w 1958 roku, kiedy kard. prymas Stefan Wyszyński dokonał uroczystego poświęcenia odbudowanego kościoła.

W 1965 roku świątynia została wpisana do rejestru zabytków^[1].

W 1966 redemptoryści zwrócili się o zaprojektowanie dekoracji wnętrza do Jerzego Nowosielskiego^[4]. Projekt krakowskiego artysty nie został jednak zrealizowany, gdyż nie pasował do odtworzonej barokowej budowli^[4]. W zakrystii kościoła znajduje się natomiast krzyż ołtarzowy autorstwa Nowosielskiego^[5].