Kościół Trójcy Świętej i Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Chodlu

Kościół Trójcy Świętej i Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
A/142[1] z dnia 10.10.1956 i z 11.08.1972
kościół parafialny
Ilustracja
fasada frontowa
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Chodel

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

parafia

Trójcy Świętej i Narodzenia Najświętszej Maryi Panny

Wezwanie

Trójcy Świętej, Narodzenia Najświętszej Maryi Panny

Historia
Data rozpoczęcia budowy

1530

Data zakończenia budowy

1584

Data poświęcenia

1584

Aktualne przeznaczenie

świątynia katolicka

Fundator

Bernard Maciejowski

Dane świątyni
Styl

renesans z elementami gotyku

Świątynia
• materiał bud.


• cegła
kamień (detale)

Wieża kościelna
• liczba wież


1

Ołtarz
• liczba ołtarzy


5

Liczba naw

1

Położenie na mapie gminy Chodel
Mapa konturowa gminy Chodel, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Trójcy Świętej i Narodzenia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Trójcy Świętej i Narodzenia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Trójcy Świętej i Narodzenia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie powiatu opolskiego
Mapa konturowa powiatu opolskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Trójcy Świętej i Narodzenia Najświętszej Maryi Panny”
Ziemia51°06′33,05″N 22°07′59,02″E/51,109181 22,133061
Multimedia w Wikimedia Commons
Kościół na litografii Adama Lerue (ok. 1858)[2]

Kościół Trójcy Świętej i Narodzenia Najświętszej Maryi Pannyrzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Bełżyce archidiecezji lubelskiej.

Budowa świątyni została rozpoczęta w 1530 roku. Jej fundatorem był kasztelan lubelski Bernard Maciejowski, ojciec biskupa krakowskiego oraz kanclerza wielkiego koronnego Samuela Maciejowskiego[3]. W dniu 28 sierpnia 1584 roku budowla została konsekrowana przez biskupa Hieronima Rozdrażewskiego. W 1610 roku kościół został uszkodzony przez pożar. W 1783 roku do świątyni został przeniesiony obraz Matki Boskiej Loretańskiej z kościoła na Lorecie (niekiedy podawany jest rok 1816). W 1845 roku przeprowadzono remont świątyni połączony z przebudową, został wtedy obniżony dach nad nawą. Pod koniec XIX wieku przeprowadzono kolejny remont, wybudowano wtedy nowy chór muzyczny ze schodami, podparty czterema kolumnami i wysunięty do przodu. W 1914 roku świątynia została poważnie zniszczona przez ostrzał artyleryjski. W związku z tym, w 1920 roku przeprowadzono w kościele prace remontowe.

Ogólnopolski Szlak Kaplic Loretańskich - tablica

Kościół reprezentuje styl renesansowy z elementami stylu gotyckiego. Jest to budowla murowana wzniesiona z cegły i ozdobiona detalami kamiennymi. Korpus kościoła jest jednonawowy, charakteryzuje się potężną frontową wieżą o wysokości 35 metrów, od ziemi wzniesioną na planie czworoboku, od trzeciej kondygnacji półokrągłą z przodu. Prezbiterium jest węższe i niższe, nakryte jest sklepieniem gotyckim, nawa nakryta jest sklepieniem kolebkowym z lunetami. Posadzka została wykonana z terakoty białej i czerwonej, w przyziemu wieży znajduje się kruchta. Z lewej i prawej strony prezbiterium są umieszczone gotyckie zakrystie z pomieszczeniami na piętrze (są to przebudowane dawne kaplice). Ołtarz główny pochodzi z XVIII wieku i reprezentuje styl barokowy, w nim znajduje się wspomniany wyżej obraz Matki Boskiej Loretańskiej. W drugiej kondygnacji ołtarza jest umieszczony obraz św. Trójcy. Równolegle, z lewej i prawej strony prezbiterium są umieszczone dwa boczne ołtarze, wykonane na początku XVII wieku: św. Piotra i św. Barbary. Dwa pozostałe ołtarze boczne – św. Kajetana i św. Klary - znajdują się w nawie, w niszach elewacji zewnętrznych. Ławki zostały wykonane w XIX wieku, organy powstały w 1880 roku. Chrzcielnica wykonana z piaskowca jest sygnowana datą 1613 i nazwiskiem jej fundatora – księdza Stanisława Korzeniowskiego. Konfesjonały w stylu barokowym pochodzą z XVII i XVIII wieku. Ambona w stylu regencji, pochodzi z rozebranej lubelskiej fary św. Michała Archanioła. Zachowały się fragmenty polichromii[4].

Przypisy

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024 [dostęp 2015-11-03] .
  2. AdamA. Lerue AdamA., Album lubelskie. Oddział 2., Warszawa: Zakład Litograficzny Adolfa Pecq & Co. (Warszawa, 1858–1859 .
  3. stryja przyszłego prymasa Polski Bernarda Maciejowskiego
  4. Kościół parafialny pw. Trójcy Świętej w Chodlu. Ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN". [dostęp 2015-11-03]. (pol.).

Linki zewnętrzne

  • Chodel, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 606 .