Koasekuracja

Koasekuracja – umowa ubezpieczenia, na podstawie której co najmniej dwa zakłady ubezpieczeń, działając w porozumieniu, zobowiązują się do spełnienia określonego świadczenia w przypadku wystąpienia zdarzenia losowego przewidzianego w umowie^[1].

Istotą koasekuracji jest to, że jeden ubezpieczający ubezpiecza dane dobro osobiste w co najmniej dwóch zakładach ubezpieczeń, na podstawie jednej umowy ubezpieczenia. Koasekuratorzy ponoszą natomiast ryzyko w określonych częściach (wyrażane w sposób ułamkowy bądź procentowy), przy czym sposób ich wzajemnych rozliczeń jest określony poprzez porozumienie koasekuracyjne.

Koasekuracja, ze względu na zróżnicowany rodzaj powiązań prawnych między ubezpieczającym się a koasekuratorami, występować może w dwóch formach:

• koasekuracji zewnętrznej – ubezpieczający zawiera umowę koasekuracji z każdym ubezpieczycielem z osobna, określając przy tym każdorazowo jaka część ryzyka zostaje objęta umową,
• koasekuracji wewnętrznej – ubezpieczający zawiera umowę tylko z jednym ubezpieczycielem, który z kolei reprezentuje interesy ubezpieczającego w stosunkach z innymi ubezpieczycielami na podstawie udzielonego mu pełnomocnictwa (umowa konsorcjalna).

Można wyróżnić dwa modele umów dotyczących likwidacji szkód w koasekuracji wewnętrznej:

• koasekuracja cicha – ubezpieczający nie zna proporcji podziału ryzyka pomiędzy koasekurantami,
• koasekuracja solidarna – wszyscy koasekuratorzy odpowiadają za likwidację szkody łącznie (solidarnie) do wysokości sumy gwarantowanej.

• Koasekuracja. [w:] Encyklopedia ubezpieczeń [on-line]. Rzecznik Finansowy. [dostęp 2015-12-11].
• E. Kowalewski: Umowa ubezpieczenia. Bydgoszcz: Oficyna Wydawnicza Branta, 2002. ISBN 83-89073-02-1. Brak numerów stron w książce