Kolorowanie z list

Kolorowanie z list – takie kolorowanie grafu G , {\displaystyle G,} w którym każdy z wierzchołków v V {\displaystyle v\in V} tego grafu otrzymuje listę kolorów L ( v ) , {\displaystyle L(v),} które mogą zostać mu przypisane. Jeżeli istnieje wtedy poprawne kolorowanie, to graf G {\displaystyle G} nazywa się L {\displaystyle L} -kolorowalnym[1].

Jeżeli wszystkie listy są zbiorami { 1 , 2 , , χ ( G ) } , {\displaystyle \{1,2,\dots ,\chi (G)\},} to kolorowanie z listy staje się kolorowaniem w zwykłym sensie[1].

Graf nazywa się k {\displaystyle k} -wybieralnym jeżeli dla każdego wierzchołka v V ( G ) {\displaystyle v\in V(G)} przypisana mu lista kolorów L ( v ) {\displaystyle L(v)} jest długości k , {\displaystyle k,} a graf ma legalne kolorowanie z listy[1].

Liczba wyborów χ L ( G ) {\displaystyle \chi _{L}(G)} oznacza najmniejsze k {\displaystyle k} takie, że G {\displaystyle G} ma poprawne kolorowanie z list niezależnie od tego jakie listy zostaną przypisane jego wierzchołkom[1].

k {\displaystyle k} -wybieralność grafu implikuje jego k {\displaystyle k} -kolorowalność, ale nie odwrotnie[1].

Definicje formalne

L-kolorowalność

Niech C {\displaystyle C} będzie zbiorem kolorów, dla każdego v V ( G ) {\displaystyle v\in V(G)} niech L : V ( G ) 2 C {\displaystyle L:V(G)\to 2^{C}} będzie funkcją przypisującą każdemu wierzchołkowi v V ( G ) {\displaystyle v\in V(G)} listę kolorów L ( v ) C . {\displaystyle L(v)\subseteq C.} Jeżeli istnieje funkcja f : V ( G ) C {\displaystyle f:V(G)\to C} taka, że f ( v ) L ( v ) {\displaystyle f(v)\in L(v)} dla każdego v V ( G ) {\displaystyle v\in V(G)} oraz f ( u ) f ( v ) {\displaystyle f(u)\neq f(v)} dla u , v E ( G ) , {\displaystyle u,v\in E(G),} wtedy G {\displaystyle G} nazywa się L {\displaystyle L} -kolorowalnym[1].

k-wybieralność

Jeżeli k {\displaystyle k} jest liczbą naturalną, funkcja L {\displaystyle L} jest taka, że | L ( v ) | = k {\displaystyle |L(v)|=k} dla każdego v V ( G ) , {\displaystyle v\in V(G),} a graf G {\displaystyle G} ma legalne kolorowanie z listy, wtedy mówi się, że G {\displaystyle G} jest k {\displaystyle k} -wybieralny, oraz definiuje się liczbę wyborów, χ L ( G ) {\displaystyle \chi _{L}(G)} jako najmniejsze k {\displaystyle k} takie, że G {\displaystyle G} ma poprawne kolorowanie z list niezależnie od tego jakie listy zostaną przypisane jego wierzchołkom[1].

Własności

Dla grafu G {\displaystyle G} zachodzi:

  1. χ ( G ) χ L ( G ) {\displaystyle \chi (G)\leqslant \chi _{L}(G)} [2].
  2. χ L ( G ) Δ ( G ) + 1 {\displaystyle \chi _{L}(G)\leqslant \Delta (G)+1} [2].
  3. Jeżeli G {\displaystyle G} jest planarny: χ L ( G ) 5 {\displaystyle \chi _{L}(G)\leqslant 5} [3].
  4. Jeżeli G {\displaystyle G} jest planarny i dwudzielny: χ L ( G ) 3 {\displaystyle \chi _{L}(G)\leqslant 3} [3]

Zastosowanie

Kolorowanie z list ma zastosowanie w problemie przydziału częstotliwości w sieciach telefonów komórkowych. Każdy nadajnik ma ograniczoną liczbę używanych częstotliwości, a dwa nadajniki będące w swoim zasięgu nie mogą korzystać z tej samej częstotliwości ze względu na zakłócenia. Da się ten problem przedstawić grafowo w następujący sposób: nadajniki są reprezentowane przez wierzchołki grafu, lista częstotliwości danego nadajnika jest listą kolorów odpowiadającego mu wierzchołka. Ponadto jeżeli nadajniki są w swoim wzajemnym zasięgu, odpowiadające im wierzchołki są połączone krawędzią.

Zobacz też

  • kolorowanie grafu
  • multikolorowanie grafu

Przypisy

  1. a b c d e f g Courtney L. Baber: An Introduction to List Colorings of Graphs, Faculty of the Virginia Polytechnic Institute and State University, 2009.
  2. a b Michelle A. Lastrina: List-coloring and Sum-list-coloring problem on graphs, Iowa State University, 2012.
  3. a b Douglas R. Woodall: List colourings of graphs, Surveys in Combinatorics, s. 269–301, 2011.