Krzysztof Szpilman
Pełne imię i nazwisko | Krzysztof Władysław Antoni Szpilman |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 4 maja 1951 |
Zawód, zajęcie | historyk, nauczyciel akademicki |
Alma Mater | University of Leeds (1973), |
Uczelnia | Uniwersytet Kyushu Sangyo(inne języki) (2005–2015), |
Stanowisko | profesor |
Rodzice | Władysław Szpilman, Halina Szpilman[1] |
Małżeństwo | Chitose Satō(inne języki) (od 1994)[2] |
Krewni i powinowaci |
Krzysztof Władysław Antoni Szpilman, ang. Christopher W.A. Szpilman, jap. クリストファー・W・A・スピルマン (ur. 4 maja 1951 w Warszawie[4]) – polski historyk, profesor nowożytnej historii Japonii na Uniwersytecie Teikyo(inne języki) w Tokio[5], syn Władysława Szpilmana i Haliny Szpilman[1][6].
Życiorys
Absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1969)[7][8]. W 1969 roku wyjechał z Polski do Wielkiej Brytanii, gdzie studiował w University of Leeds (1970–1973) i uzyskał stopień Bachelor of Arts, specjalizując się w filozofii rosyjskiej (1973)[5]. W latach 1978–1980 studiował w Szkole Studiów Orientalnych i Afrykańskich Uniwersytetu Londyńskiego (SOAS) i uzyskał stopień Bachelor of Arts w zakresie języka japońskiego (1980, dyplom z wyróżnieniem)[5]. W latach 1982–1993 studiował na Uniwersytecie Yale w Stanach Zjednoczonych, gdzie uzyskał tytuły zawodowe Master of Arts w zakresie East Asian Studies (1984) i historii (1985), a następnie stopień naukowy Master of Philosophy w zakresie historii (1985) oraz stopień doktora w zakresie nowożytnej historii Japonii (1993)[5][6]. W 1994 roku zawarł związek małżeński z japońską historyczką Chitose Satō(inne języki)[2].
W latach 1991–2004 pracował kolejno w Old Dominion University(inne języki) (1991–1993), na Uniwersytecie Yale (1993–1994), na Uniwersytecie Tokijskim (1996–1998), na Uniwersytecie Takushoku(inne języki) (1997–2003) i na Uniwersytecie Harvarda (2003–2004)[5]. W latach 2005–2015 profesor nowożytnej historii Japonii na Uniwersytecie Kyushu Sangyo(inne języki)[5]. W latach 2016–2017 wykładał jako „Visiting Fellow” na Uniwersytecie Sophia w Tokio[5]. Od 2017 profesor nowożytnej historii Japonii Uniwersytetu Teiyko[5]. Autor publikacji naukowych w językach japońskim i angielskim[5]. Specjalizuje się w historii współczesnej japońskiej myśli politycznej, w szczególności prawicowej i konserwatywnej, w tym ideologii panazjanizmu(inne języki)[5][9].
Opublikował w języku japońskim wspomnienia zatytułowane Zegarki Szpilmana (jap. シュピルマンの時計 [Shupiruman-no tokei], Tokio 2003)[10]. Przełożył z języka japońskiego na język polski Niesamowite opowieści z Chin Ryūnosuke Akutagawy i Atsushi Nakajimy(inne języki) (Wrocław 2014)[11] oraz Opowiadania japońskie tych samych autorów (Wrocław 2019)[12].
Posiada czarny pas w judo[6].
Przypisy
- ↑ a b c Władysław Szpilman. Gabinet wirtuoza, s. 21. desa.pl, 2020. [dostęp 2022-12-27].
- ↑ a b 「戦場のピアニスト」の妻が91歳で死去 長男は日本在住の歴史学者. goo.ne.jp, 14 maja 2020. [dostęp 2022-12-27]. (jap.).
- ↑ Anna Śledzińska: „Ostrowiecki” Szpilman został Honorowym Obywatelem Miasta. echodnia.eu, 1 lutego 2016. [dostęp 2022-12-28].
- ↑ Jay Nordlinger: A Man for Japan. nationalreview.com, 16 lipca 2018. [dostęp 2022-12-26]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j Curriculum Vitae. Christopher W.A. Szpilman. teikyo-u.academia.edu. [dostęp 2022-12-26]. (ang.).
- ↑ a b c Tomasz Jastrun: Polski Japończyk, syn Szpilmana. tygodnikprzeglad.pl, 13 kwietnia 2015. [dostęp 2022-12-26].
- ↑ Wywiad z Krzysztofem Szpilmanem. lubimyczytac.pl, 16 maja 2014. [dostęp 2022-12-26].
- ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1969. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2022-12-26].
- ↑ Szpilman: Japonia to moja druga ojczyzna. polskieradio.pl, 13 maja 2011. [dostęp 2022-12-26].
- ↑ Christopher W. A. Szpilman: Shupiruman-no tokei. Tokio: Shōgakukan, 2003, s. 1–255. ISBN 978-4-09-387459-5.
- ↑ Ryūnosuke Akutagawa, Atsushi Nakajima: Niesamowite opowieści z Chin. Krzysztof Szpilman (przekł. z jęz. jap. i oprac. przypisów). Wrocław: Siedmioróg, 2014, s. 1–144. ISBN 978-83-7791-153-2.
- ↑ Ryūnosuke Akutagawa, Atsushi Nakajima: Opowiadania japońskie. Krzysztof Szpilman (przekł. z jęz. jap. i oprac. przypisów). Wrocław: Siedmioróg, 2019, s. 1–142. ISBN 978-83-66251-88-5.
Linki zewnętrzne
- Profil w Google Scholar
- Biografia w serwisie Academia.edu (ang.)
- Publikacje w serwisie Academia.edu (ang.)
- identyfikator profilu ResearchGate: Christopher-Szpilman
- Google Scholar: obI3KUkAAAAJ