Kwas piorunowy
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||
Wzór sumaryczny | HCNO | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Inne wzory | H-C≡N→O | ||||||||||||
Masa molowa | 43,03 g/mol | ||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||
Numer CAS | 506-85-4 | ||||||||||||
PubChem | 521293 | ||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||
Podobne związki | kwas rodanowodorowy, kwas cyjanowy, podtlenek azotu | ||||||||||||
|
Kwas piorunowy (kwas fulminowy), HCNO – nieorganiczny związek chemiczny, izomer kwasu cyjanowego (HOCN) i izocyjanowego (HNCO). Istnieje tylko w wodnym roztworze. Jest reaktywny, ulega addycji i polimeryzacji[1].
Został odkryty w 1824 roku przez Justusa von Liebiga. Jego mezomeryczna struktura została odkryta po wieloletnich badaniach w roku 1960[2]. Kwas piorunowy jest najprostszym przedstawicielem jednej z grup 1,3-dipoli zwanych N-tlenkami nitryli[3].
Kwas piorunowy i jego sole – pioruniany, np. piorunian rtęci, stosowane są jako detonatory innych materiałów wybuchowych.
Przypisy
- ↑ Podręczny słownik chemiczny, RomualdR. Hassa (red.), JanuszJ. Mrzigod (red.), JanuszJ. Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 214, ISBN 83-7183-240-0 .
- ↑ Frederick Kurzer. Fulminic Acid in the History of Organic Chemistry. „J. Chem. Educ.”. 77 (7), s. 851–857, 2000. DOI: 10.1021/ed077p851.
- ↑ K.B. Torssell, Nitrile Oxides, Nitrones, and Nitronates in Organic Synthesis, WIley-VCH, Weinheim 1988.
- p
- d
- e
Kwasy beztlenowe i ich analogi |
| ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Kwasy tlenowe |
|
- Kategoria:Kwasy nieorganiczne