Latter Day Saints’ Messenger and Advocate

Oliver Cowdery, jeden z redaktorów „Latter Day Saints’ Messenger and Advocate”

Latter Day Saints’ Messenger and Advocate – amerykański miesięcznik[1], w okresie swej publikacji faktyczny organ prasowy Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich[2][3].

Tło

Powstanie i funkcjonowanie „Latter Day Saints’ Messenger and Advocate” należy rozpatrywać w kontekście sytuacji na amerykańskim rynku prasowym w latach 30. XIX wieku. Jak zauważył w swoich badaniach Frank L. Mott gazety o tematyce religijnej cieszyły się wówczas znaczącą popularnością. W Stanach Zjednoczonych ukazywało w tamtym czasie około stu pism powiązanych z rozmaitymi kościołami. Richard Bushman wskazał z kolei, że między 1790 a 1830 pojawiło się w USA blisko 600 czasopism religijnych[4]. Miały one wszelako niewielki nakład oraz równie niewielką liczbę stałych czytelników[5].

Największa ówcześnie amerykańska gazeta o świeckiej tematyce, „New York Courier and Enquirer” wychodziła w nakładzie 4500 egzemplarzy. Zaledwie kilka innych miało nakład przewyższający 2000 egzemplarzy. Średni nakład świeckiego amerykańskiego pisma wynosił wówczas około 1000 kopii. Na tym tle średni nakład „Latter Day Saints’ Messenger and Advocate”, około 1500 egzemplarzy, zdecydowanie się wyróżnia i jest zaskakująco wysoki[5][6].

Historia i tematyka pisma

Ukazywał się między październikiem 1834 a wrześniem 1837 w Kirtland w stanie Ohio[7][8][9][10][11]. Zastąpił wychodzący do września 1834 „The Evening and the Morning Star”[12][13][14][15]. Pojawiło się łącznie trzydzieści sześć jego numerów, każdy liczący szesnaście stron[16] drukowanego w dwóch kolumnach tekstu[17]. Ostatni numer roku zawierał poza tym indeks poruszonych w poprzednich miesiącach kwestii[18][19]. Roczna subskrypcja kosztowała czytelnika jednego ówczesnego dolara amerykańskiego, płaconego z góry. Jednocześnie, każdy kto nakłonił dziesięciu czytelników do zakupu subskrypcji otrzymywał darmową roczną prenumeratę[20].

Pierwotnie redagowany przez Olivera Cowdery’ego (od października 1834 do maja 1835 oraz ponownie od kwietnia 1836 do stycznia 1837). Następnie odpowiedzialność za pismo przejął John Whitmer (od czerwca 1835 do marca 1836)[21][22]. Ostatnim redaktorem miesięcznika był Warren A. Cowdery, brat Olivera (od lutego do września 1837)[19][23][16].

Poruszana przezeń tematyka w naturalny sposób była ściśle związana z mormonizmem. Wśród publikujących na jego łamach znalazły się kluczowe postacie we wczesnej historii Kościoła, chociażby Joseph Smith, Sidney Rigdon, W.W. Phelps, John Whitmer, Oliver Cowdery czy różni członkowie Kworum Dwunastu Apostołów[24]. Numery z lutego i marca 1837 wskazywały na Josepha Smitha oraz Sidneya Rigdona jako wydawców. W kwietniu 1837 drukarnię przekazano Williamowi Marksowi[25], który został jednocześnie uznany za wydawcę[19]. Za wydawanie pisma odpowiadał także Frederick G. Williams[26].

Celem pisma miało być przekazywanie przesłania Kościoła jak również jego obrona[27]. Kontynuowano na jego łamach tematy podejmowane wcześniej w „The Evening and the Morning Star”. Publikowano w nim materiały poświęcone historii Kościoła, wykorzystywane przez świętych w dniach ostatnich hymny, informacje dotyczące świątyni mormońskiej w Kirtland czy listy opisujące działalność misyjną Kościoła. Miesięcznik wykorzystywano także do propagowania mormońskiej doktryny, publikowania nekrologów czy ogłoszeń o zawieranych związkach małżeńskich[19][28].

Ostatnie dwa numery gazety, z sierpnia 1837 oraz września 1837 zapowiadały pojawienie się kolejnego w praktyce oficjalnego pisma kościelnego, mianowicie „Elders’ Journal of The Church of Latter Day Saints”[29][30][31]. Za ów nowy tytuł ogólną odpowiedzialność redakcyjną przejął już bezpośrednio prezydent Kościoła Joseph Smith[32][33][34].

Odbiór

Jakkolwiek trudno jest jednoznacznie ocenić wpływ miesięcznika na czytających go wiernych można założyć, że cieszył się on wśród nich znaczną popularnością. Władze naczelne Kościoła dbały o jego publikację pomimo znacznych trudności i prześladowań, co wskazuje na wagę jaką wcześni mormońscy przywódcy przykładali tak do tej konkretnej gazety, jak i do obecności medialnej młodej wspólnoty jako takiej[35][36].

Odegrał znikomą rolę w walce z treściami publikowanymi przez przeciwników Kościoła. Współczesna mu amerykańska i kanadyjska prasa rzadko wspominała o mormońskich gazetach jako takich[35].

Znaczenie

„Messenger and Advocate” pozostaje podstawowym źródłem dla historyków badających mormonizm z okresu, w którym siedziba Kościoła znajdowała się w Ohio[37]. Publikowane w nim materiały dosyć dobrze odzwierciedlają intelektualny ferment towarzyszący wówczas tej młodej tradycji religijnej. Pismo ma też ogromną wartość dokumentacyjną. W pierwszych trzynastu jego numerach odnaleźć choćby można serię listów Olivera Cowdery'ego do W.W. Phelpsa. Zawierają one pierwszy znany opublikowany opis samych narodzin mormonizmu[38][37].

Obecność w mormońskiej kulturze

„Latter Day Saints’ Messenger and Advocate” zapisał się na stałe w mormońskiej kulturze, w najrozmaitszych denominacjach przynależnych do ruchu świętych w dniach ostatnich. Nawiązywał doń swoją nazwą chociażby „Latter Day Saints’ Messenger and Advocate”, pismo wydawane w Pittsburghu przez Sidneya Rigdona[39]. Było ono organem prasowym świętych w dniach ostatnich wspierających Rigdona jako prawowitego następcę Josepha Smitha. Gdy kościół przez nich założony przyjął nazwę Kościoła Chrystusa, pismo zmieniło tak swoją siedzibę (na Greencastle) jak i nazwę (na „Messenger and Advocate of the Church of Christ”)[40].

Przypisy

  1. ↑ Bitton 1971 ↓, s. 502.
  2. ↑ Banks 1949 ↓, s. 324.
  3. ↑ Messenger and Advocate, Latter Day Saints’, [w:] Arnold K.A.K. Garr Arnold K.A.K., Richard O.R.O. Cowan Richard O.R.O., Donald Q.D.Q. Cannon Donald Q.D.Q. (red.), Encyclopedia of Latter-day Saint History [e-book], Salt Lake City: Deseret Book, 2000, lokalizacja 5609, ISBN 1-57345-822-8 .
  4. ↑ Richard L. Bushman: Joseph Smith: Rough Stone Rolling: A Cultural Biography of Mormonism's Founder. New York: Alfred A. Knopf, 2005, s. 183. ISBN 1-4000-4270-4.
  5. ↑ a b Moore 1983 ↓, s. 3.
  6. ↑ Moore 1983 ↓, s. 6.
  7. ↑ Moore 1983 ↓, s. 40.
  8. ↑ Daniel H. Ludlow (red.): Encyclopedia of Mormonism. New York: Macmillan Publishing, 1992, s. 1011. ISBN 978-0-02-904040-9.
  9. ↑ The Joseph Smith Papers: Messenger and Advocate Published. [w:] Events [on-line]. josephsmithpapers.org. [dostęp 2022-08-17]. (ang.).
  10. ↑ A Brief History of Mormon Publishing. [w:] Newsroom [on-line]. churchofjesuschrist.org. [dostęp 2022-08-16]. (ang.).
  11. ↑ Peter Crawley: A Descriptive Bibliography of the Mormon Church, Volume One 1830-1847. Provo: Religious Studies Center, Brigham Young University, 1997, 2005, s. 47. ISBN 1-57008-395-9.
  12. ↑ Peterson 1949 ↓, s. 629.
  13. ↑ Church Magazines and Newspapers. [w:] Church History [on-line]. churchofjesuschrist.org. [dostęp 2022-08-15]. (ang.).
  14. ↑ Periodicals, [w:] Arnold K.A.K. Garr Arnold K.A.K., Richard O.R.O. Cowan Richard O.R.O., Donald Q.D.Q. Cannon Donald Q.D.Q. (red.), Encyclopedia of Latter-day Saint History [e-book], Salt Lake City: Deseret Book, 2000, lokalizacja 6815, ISBN 1-57345-822-8 .
  15. ↑ Daniel H. Ludlow (red.): Encyclopedia of Mormonism. New York: Macmillan Publishing, 1992, s. 477. ISBN 978-0-02-904040-9.
  16. ↑ a b Center Place: About Messenger and Advocate. [w:] Messenger and Advocate [on-line]. centerplace.org. [dostęp 2022-08-15]. (ang.).
  17. ↑ Crawley 1972 ↓, s. 493.
  18. ↑ Messenger and Advocate, Latter Day Saints’, [w:] Arnold K.A.K. Garr Arnold K.A.K., Richard O.R.O. Cowan Richard O.R.O., Donald Q.D.Q. Cannon Donald Q.D.Q. (red.), Encyclopedia of Latter-day Saint History [e-book], Salt Lake City: Deseret Book, 2000, lokalizacja 5609-5610, ISBN 1-57345-822-8 .
  19. ↑ a b c d Daniel H. Ludlow (red.): Encyclopedia of Mormonism. New York: Macmillan Publishing, 1992, s. 892. ISBN 978-0-02-904040-9.
  20. ↑ Moore 1983 ↓, s. 39.
  21. ↑ Moore 1983 ↓, s. 44.
  22. ↑ Moore 1983 ↓, s. 48.
  23. ↑ Periodicals, [w:] Arnold K.A.K. Garr Arnold K.A.K., Richard O.R.O. Cowan Richard O.R.O., Donald Q.D.Q. Cannon Donald Q.D.Q. (red.), Encyclopedia of Latter-day Saint History [e-book], Salt Lake City: Deseret Book, 2000, lokalizacja 6815-6816, ISBN 1-57345-822-8 .
  24. ↑ Messenger and Advocate, Latter Day Saints’, [w:] Arnold K.A.K. Garr Arnold K.A.K., Richard O.R.O. Cowan Richard O.R.O., Donald Q.D.Q. Cannon Donald Q.D.Q. (red.), Encyclopedia of Latter-day Saint History [e-book], Salt Lake City: Deseret Book, 2000, lokalizacja 5611-5612, ISBN 1-57345-822-8 .
  25. ↑ Moore 1983 ↓, s. 55.
  26. ↑ Messenger and Advocate, Latter Day Saints’, [w:] Arnold K.A.K. Garr Arnold K.A.K., Richard O.R.O. Cowan Richard O.R.O., Donald Q.D.Q. Cannon Donald Q.D.Q. (red.), Encyclopedia of Latter-day Saint History [e-book], Salt Lake City: Deseret Book, 2000, lokalizacja 5611, ISBN 1-57345-822-8 .
  27. ↑ Messenger and Advocate, Latter Day Saints’, [w:] Arnold K.A.K. Garr Arnold K.A.K., Richard O.R.O. Cowan Richard O.R.O., Donald Q.D.Q. Cannon Donald Q.D.Q. (red.), Encyclopedia of Latter-day Saint History [e-book], Salt Lake City: Deseret Book, 2000, lokalizacja 5610, ISBN 1-57345-822-8 .
  28. ↑ Messenger and Advocate, Latter Day Saints’, [w:] Arnold K.A.K. Garr Arnold K.A.K., Richard O.R.O. Cowan Richard O.R.O., Donald Q.D.Q. Cannon Donald Q.D.Q. (red.), Encyclopedia of Latter-day Saint History [e-book], Salt Lake City: Deseret Book, 2000, lokalizacja 5610-5611, ISBN 1-57345-822-8 .
  29. ↑ Moore 1983 ↓, s. 67.
  30. ↑ Elders' Journal, [w:] Arnold K.A.K. Garr Arnold K.A.K., Richard O.R.O. Cowan Richard O.R.O., Donald Q.D.Q. Cannon Donald Q.D.Q. (red.), Encyclopedia of Latter-day Saint History [e-book], Salt Lake City: Deseret Book, 2000, lokalizacja 2603, ISBN 1-57345-822-8 .
  31. ↑ Peter Crawley: A Descriptive Bibliography of the Mormon Church, Volume One 1830-1847. Provo: Religious Studies Center, Brigham Young University, 1997, 2005, s. 72. ISBN 1-57008-395-9.
  32. ↑ Elders' Journal, [w:] Arnold K.A.K. Garr Arnold K.A.K., Richard O.R.O. Cowan Richard O.R.O., Donald Q.D.Q. Cannon Donald Q.D.Q. (red.), Encyclopedia of Latter-day Saint History [e-book], Salt Lake City: Deseret Book, 2000, lokalizacja 2604, ISBN 1-57345-822-8 .
  33. ↑ Moore 1983 ↓, s. 62.
  34. ↑ Merrill 1930 ↓, s. 9.
  35. ↑ a b Moore 1983 ↓, s. 92.
  36. ↑ Moore 1983 ↓, s. 95.
  37. ↑ a b Crawley 1972 ↓, s. 494.
  38. ↑ Peter Crawley: A Descriptive Bibliography of the Mormon Church, Volume One 1830-1847. Provo: Religious Studies Center, Brigham Young University, 1997, 2005, s. 49. ISBN 1-57008-395-9.
  39. ↑ Chapter 15 "Who Shall Lead the Church?", [w:] Glen M.G.M. Leonard Glen M.G.M., Nauvoo: A Place of Peace, a People of Promise [e-book], Salt Lake City: Deseret Book, 2002, lokalizacja 9544, ISBN 978-1-57008-746-2 .
  40. ↑ Gregory 1981 ↓, s. 51.

Bibliografia

  • Peter Crawley. A Bibliography of The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints in New York, Ohio, and Missouri. „Brigham Young University Studies Quarterly”. 12 (4), s. 465-537, 1972. Brigham Young University. ISSN 2167-8472. 
  • Virgil V. Peterson. Early Mormon Journalism. „The Mississippi Valley Historical Review”. 35 (4), s. 627-638, 1949. Oxford University Press, Organization of American Historians. ISSN 2326-2028. 
  • Richard G. Moore: A History of Mormon Periodicals from 1830 to 1838. Provo, Utah: Brigham Young University, 1983, s. 1-102.
  • Davis Bitton. Kirtland as a Center of Missionary Activity, 1830-1838. „Brigham Young University Studies Quarterly”. 11 (4), s. 497-516, 1971. Brigham Young University. ISSN 2167-8472. 
  • Loy Otis Banks. The Evening and the Morning Star. „Missouri Historical Review”. 43 (4), s. 319-333, 1949. State Historical Society of Missouri. ISSN 0026-6582. 
  • Loy Otis Banks. The Role of Mormon Journalism in the Death of Joseph Smith. „Journalism Quarterly”. 27 (3), s. 268-281, 1950. SAGE Publications, Association for Education in Journalism and Mass Communication. ISSN 2161-430X. 
  • Harrison R. Merrill: The Latter-day Press, 1830-1930. New York City, New York: Columbia University, 1930, s. I-VI, 1-68.
  • Roger Nicholson. The Cowdery Conundrum:Oliver’s Aborted Attempt to Describe Joseph Smith’s First Vision in 1834 and 1835. „Interpreter: A Journal of Mormon Scripture”. 8, s. 27-44, 2014. The Interpreter Foundation. ISSN 2372-126X. 
  • Grant Underwood. Book of Mormon Usage in Early LDS Theology. „Dialogue: A Journal of Mormon Thought”. 17 (3), s. 35–74, 1984. Dialogue Foundation. ISSN 1554-9399. 
  • Gordon Irving. The Mormons and the Bible in the 1830s. „Brigham Young University Studies Quarterly”. 13 (4), s. 473-488, 1973. Brigham Young University. ISSN 2167-8472. 
  • Monte Burr McLaws: Spokesman for the Kingdom: Early Mormon Journalism and the Deseret News, 1830-1898. Provo, Utah: Brigham Young University Press, 1977, s. I-XVII, 1-254. ISBN 0-8425-0023-5.
  • Robert T. Bray. Times and Seasons: An Archaeological Perspective on Early Latter Day Saints Printing. „Historical Archaeology”. 13, s. 53-119, 1979. Springer. ISSN 0440-9213. 
  • LeGrand Curtis Jr., Matthew J. Grow (red.): Revelations Printed in The Evening and the Morning Star. Salt Lake City, Utah: Church Historian's Press, s. 1-105.
  • Thomas J. Gregory. Sidney Rigdon: Post Nauvoo. „Brigham Young University Studies Quarterly”. 21 (1), s. 51-67, 1981. Brigham Young University. ISSN 2167-8472. 
  • Robert M. Call: Anatomy of a Rupture: Identity Maintenance in the 1844 Latter-day Saint Reform Sect. Logan, Utah: Utah State University, 2017, s. I-VII, 1-161.
  • H. Michael Marquardt. Changing Revelatory Messages: A Mormon Example. „The John Whitmer Historical Association Journal”. 33 (1), s. 122–140, 2013. John Whitmer Historical Association. ISSN 0739-7852. 
  • Samuel Alonzo Dodge: The Regional Influences on Religious Thought and Practice: A Case Study in Mormonism’s Dietary Reforms. Amherst, Massachusetts: University of Massachusetts Amherst, 2013, s. I-VIII, 1-97.
  • Sherry Baker: Mormon Media History Timeline 1827-2007. Provo, Utah: Brigham Young University, s. 1-113.
  • Lester E. Bush, Jr.. Mormonism’s Negro Doctrine: An Historical Overview. „Dialogue: A Journal of Mormon Thought”. 34 (1-2), s. 225–293, 2001. Dialogue Foundation. ISSN 1554-9399.