Leon Antczak

Leon Antczak
Ilustracja
bombardier bombardier
Data i miejsce urodzenia

28 marca 1897
Sokolniki

Data i miejsce śmierci

29 czerwca 1936
Pas-de-Calais

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie,

Formacja

Armia Wielkopolska

Jednostki

3 pap
14 Wielkopolski pap

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
powstanie wielkopolskie
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
Multimedia w Wikimedia Commons

Leon Antczak (ur. 28 marca 1897 w Sokolnikach, zm. 29 czerwca 1936 w Pas de Calais) – bombardier Armii Wielkopolskiej i Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.

Życiorys

Urodził się w Sokolnikach w rodzinie Onufrego i Józefy z Owczarzaków[1]. W 1915 wcielony do armii niemieckiej, walczył na froncie zachodni. 27 grudnia wstąpił do Armii Wielkopolskiej i w szeregach 3 pułku artylerii polowej wziął udział w powstaniu wielkopolskim. Walczył między innymi pod Zdziechową i Nakłem[1].

Od czerwca 1919 razem z 12 baterią 14 pułku artylerii polowej walczył na froncie polsko-ukraińskim a później polsko-bolszewickim. Wiosną 1921 przeniesiony do rezerwy, wrócił do Wielkopolski i zamieszkał w Gnieźnie. We wrześniu 1922 wyjechał do Francji. W Pas de Calais pracował w kopalni jako górnik. Zginął w wypadku[2].

Miał syna Bolesława i córkę Janinę[2].

Odznaczenia

Uwagi

  1. ↑ 25 września 1920 podczas walk o Grodno, po śmierci działonowego, bombardier Leon Antczak przejął dowodzenie i celnym ogniem ostrzeliwał pozycje bolszewickie rozmieszczone w forcie nr 13. Za czyny bojowe odznaczony został VM 5 klasy[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c Polak (red.) 1993 ↓, s. 14.
  2. ↑ a b Polak (red.) 1993 ↓, s. 15.

Bibliografia

  • Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.