Przed założeniem Alice in Chains, Cantrell udzielał się w amatorskim trio Raze[3]. Następnie grał na gitarze w formacji Phoenix, która – za jego sugestią – przemianowała się na Diamond Lie[3][4]. Został on frontmanem i głównym kompozytorem zespołu[5]. Prócz własnych kompozycji, grupa grała covery z repertuaru Kiss i Sweet[3]. Członkowie Diamond Lie zarejestrowali w London Bridge Studio w Seattle demo z czterema utworami[6]. Po rozpadzie zespołu Cantrell dołączył do glammetalowej formacji Tima Branoma, Gypsy Rose, grając w niej, według źródeł, przez tydzień lub od trzech do czterech tygodni[7]. Kinney w dzieciństwie występował ze swoim dziadkiem w zespole The Cross Cats, prezentującym muzykę country i swing[8], a następnie w grupie Cyprus, której współzałożycielem był Starr[9]. Kolejnymi zespołami basisty były Sato i Gypsy Rose[10][11]. W ostatnim z nich Starr grał krótko z Cantrellem[11][12]. Staley, przed dołączeniem do Alice in Chains, od 1984 występował w kapeli Sleze, która po dwóch latach zmieniła nazwę na Alice N’ Chains[13]. Na początku 1987 muzycy wydali demo z trzema utworami[14]. Po rozwiązaniu Alice N’ Chains w drugiej połowie 1987[15], Staley udzielał się w efemerycznym projekcie Rona Holta – 40 Years of Hate[a][17]. Gdy jesienią Cantrell i Kinney zdecydowali się uformować zespół, zaprosili Starra i Staleya do nowego projektu (wokalista znał Kinneya od 1985, a Cantrella od 1987; drugiemu z nich zaoferował mieszkanie w kompleksie sal prób Music Bank, którym zarządzał)[b][21].
Jedynymi stałymi członkami zespołu pozostają Cantrell i Kinney[35]. Poniższa lista przedstawia kompletny zbiór obecnych, jak i byłych członków grupy, spis producentów muzycznych z jakimi kwartet współpracował na przestrzeni lat, oraz listę muzyków, którzy nagrywali z zespołem w studiu w charakterze gościnnym i sesyjnym.
↑Na mocy wypracowanego porozumienia Staley, będąc zaangażowanym w działalność 40 Years of Hate, jammował z nowym projektem Cantrella, który z kolei grał na gitarze we wspomnianej formacji[16].
↑Opuściwszy Alice in Chains, Starr w 1993 dołączył na krótko do formacji Sun Red Sun[23].
↑W latach 1998 i 2002 Cantrell wydał dwa albumy solowe – Boggy Depot oraz Degradation Trip[26][27]. Kinney w 2001, wraz z Chrisem DeGarmo, utworzył supergrupę Spys4Darwin. Opublikowała ona minialbum Microfish (2001). W składzie znalazł się również Inez[28], który był jednym z kandydatów na nowego basistę Metalliki w 2001. W latach 2001–2004 muzyk współpracował m.in. z Black Label Society i Heart. Cantrell w 2004 udzielał się w cover bandzieCardboard Vampyres[29].
↑W 2016 DuVall został członkiem supergrupy Giraffe Tongue Orchestra, z którą nagrał album studyjny Broken Lines (2016)[33].
↑The Revolution’s Lisa Coleman to Release First Solo Album. BroadwayWorld. [dostęp 2020-08-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-23)]. (ang.).
↑Steve Appleford. Alice in Chains Talk Honoring Seattle Comrades with New Album ‘Rainier Fog’. „Rolling Stone”. ISSN 0035-791X. [dostęp 2018-08-01]. [zarchiwizowane z adresu 2018-06-29]. (ang.).brak numeru strony
Bibliografia
Kyle Anderson: Accidental Revolution: The Story of Grunge. St. Martin’s Press, 2007. ISBN 978-0312358198. (ang.).
Jordan Babula. Alice in Chains – Dyskografia. „Teraz Rock”, 2018. ADVERTIGO S.A. ISSN 1730-394X. (pol.).
Robert Filipowski. Alice in Chains. W cieniu wulkanu. „Teraz Rock”, 2018. ADVERTIGO S.A. ISSN 1730-394X. (pol.).
Justin Henderson: Grunge: Seattle. Arcadia Publishing, 2021. ISBN 978-1-4396-7221-1. (ang.).
Bartek Koziczyński. Alice in Chains. Bezsenność w Seattle. „Teraz Rock”, 2006. Orange Media. ISSN 1730-394X. (pol.).
Greg Prato: Grunge Is Dead: The Oral History of Seattle Rock Music. ECW Press, 2009. ISBN 978-1550228779. (ang.).
Corbin Reiff: Total F*cking Godhead: The Biography of Chris Cornell. Post Hill Press, 2020. ISBN 978-1-64293-216-4. (ang.).
David de Sola: Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books, 2015. ISBN 978-1250048073. (ang.).
Dave Thompson: The Grunge Diaries: Seattle, 1990–1994. Rowman & Littlefield, 2021. ISBN 978-1-4930-5570-8. (ang.).