Lomografia
Lomografia, łomografia – powstały na początku lat 90. XX w. w Wiedniu nurt w fotografii polegający na użyciu starych, tradycyjnych aparatów kompaktowych, przeważnie produkcji radzieckiej[2]. Nazwa nurtu pochodzi od nazwy radzieckiej marki Łomo. Liczebność nurtu ocenia się na 500 000 osób[2].
Mimo że lomografia to przede wszystkim aparaty analogowe, istnieją także obiektywy z plastikowych aparatów takich jak Holga czy Diana przeznaczone do aparatów cyfrowych.
Historia
Nurt zrodził się na początku lat dziewięćdziesiątych, podczas wycieczki austriackich studentów do Pragi. Odkryli oni w jednym z komisów radziecki aparat fotograficzny Lomo LC-A. Po wywołaniu zdjęć, stwierdzili, że odznaczają się zupełnie inną, nieprzystającą do współczesności jakością i walorami artystycznymi[3][4] . Lomografia szybko przerodziła się w nurt, którym fascynuje się wielu artystów, w tym np. Robert Redford[3].
Istota nurtu
Zdjęcia tworzone w duchu lomo wyróżniają się dowolną tematyką oraz charakterystyczną estetyką obrazu, wynikającą z niskiej jakości sprzętu fotograficznego. Ruch lomograficzny kieruje się dziesięcioma zasadami[3]:
- Gdziekolwiek idziesz, weź Lomo ze sobą;
- Rób zdjęcia o każdej porze dnia i nocy;
- Lomo stanowi część Twojego życia;
- „Pstrykaj z biodra”;
- Fotografuj przedmioty z jak najmniejszej odległości;
- Nie myśl!;
- Bądź szybki!;
- Przed naciśnięciem spustu migawki nigdy nie wiesz, co znajdzie się na zdjęciu;
- Po naciśnięciu spustu migawki też nie będziesz tego wiedział;
- Nie przejmuj się zasadami i konwenansami obowiązującymi w tradycyjnej fotografii.
Zobacz też
Zobacz multimedia związane z tematem: Lomografia |
- aparat kompaktowy
- Lensbaby
Przypisy
Bibliografia
- Przemysław Górski. O Lomografii — Konteksty Funkcjonowania Ruchu Lomograficznego. „Kultrura i Społeczeństwo”, s. 175-190, 2013. Uniwersytet Łódzki.
Linki zewnętrzne
- Międzynarodowe Towarzystwo Lomograficzne (en)