Luneta (architektura)

Ten artykuł dotyczy architektury. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Luneta (fr.: lunette) – element sklepienia w postaci poprzecznej kolebki przenikającej się z kolebką sklepienia głównego w celu umożliwienia wykonania okna lub drzwi w ścianie powyżej wezgłowia sklepienia^[1][2].

Lunety mają najczęściej przekrój kolebkowy, czasem też kulisty, stożkowy lub elipsoidalny. W okresie renesansu sklepienia kolebkowe z lunetami były często stosowane dla urozmaicenia wnętrza i zmiany obciążenia przekazywanego na ściany z równomiernie rozłożonego na skupione (dawało to możliwość bardziej swobodnego kształtowania przestrzeni).

Luneta to również jeden z rodzajów szańca występującego w fortyfikacjach bastionowych^[2].

Zobacz hasło luneta w Wikisłowniku

• Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 89. ISBN 83-85001-89-1.