Maksymus z Hiszpanii

Ten artykuł należy dopracować: od 2021-12 → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny, od 2021-12 → poprawić tłumaczenie fragmentów tekstu/pojęć (uwaga! nie należy używać automatycznych translatorów bez sprawdzenia uzyskanego dzięki nim tłumaczenia), od 2021-12 → usunąć treści oparte na nierzetelnych źródłach lub podać w przypisach wiarygodne źródła informacji. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Maksymus z Hiszpanii

Maximus

Cesarz rzymski (Półwysep Iberyjski)
Okres	od 409 do 411
Dane biograficzne
Data śmierci	422?
Moneta

Maksymus (Maximus, Maximus Tiranus) – rzymski uzurpator panujący w latach 409-411 na obszarze Półwyspu Iberyjskiego, ogłoszony cesarzem przez Gerontiusza, być może z nim spokrewnionego.

Stosunki między Gerontiuszem a Konstantynem III są bardzo zagadkowe. Gerontiusz był jego wodzem i możliwe, iż jednym z tych, którzy proklamowali go cesarzem. Nie wiadomo dlaczego Gerontiusz w końcu obrócił się przeciwko swojemu suwerenowi. W 409 roku Konstantyn wysłał go wraz ze swoim synem Konstansem, na czele armii do Hiszpanii, gdzie mieli stłumić bunt podniesiony przez krewnych cesarza Honoriusza. Po zwycięstwie Konstans powrócił z jeńcami do ojca, a Gerontiusz został z większością sił w Hiszpanii. Wkrótce potem ogłosił Maksymusa nowym cesarzem Rzymu^[1]. Część badaczy sugeruje, że posunięcie to mogło być efektem strachu wodza przez odsunięciem go od armii przez Konstantyna^[2]. Inni wskazują, że być może liczył, iż tym posunięciem zyska sobie przychylność Honoriusza. Tak się jednak nie stało i nie otrzymał on żadnej pomocy z Italii, gdy wystąpił otwarcie przeciwko Konstantynowi III.

Maksymus wydaje się być tylko figurantem, choć wiadomo, że bił monety z własnym wizerunkiem w mennicy w Barcino, a z wykopalisk wiadomo, że za jego rządów naprawiono miejscowe mury. Po klęsce Gerontiusza w Hiszpanii i zwycięstwie prawowitego cesarza Honoriusza Maksymus "zbiegł w głąb Hiszpanii razem z barbarzyńcami"^[3].

Wśród naukowców pojawiają się głosy identyfikujące tego uzurpatora z lat 409-411 z Maksymusem, który między 419 a 421 rokiem wszczął rebelię na terenie Hiszpanii^[2]. Według Marcellinusa Komesa po klęsce buntu Maksymus został przewieziony do Rzymu i ścięty w 422 roku.