Marthe Deflandre-Rigaud
Marthe Deflandre-Rigaud (1902–1987) – paleontolożka francuska.
Życiorys
Dane biograficzne
Marthe Émilie Françoise Rigaud urodziła się 29 lipca 1902 w Narbonne. W 1941 poślubiła paleontologa Georges'a Deflandre'a, z którym również współpracowała naukowo przez resztę życia. Po jego przejściu na emeryturę w 1963 przejęła po nim kierownictwo Zakładu Mikropaleontologii École pratique des hautes études; funkcję tę pełniła do 1972. Zmarła 17 grudnia 1987 w Paryżu[1].
Wyróżnienia
- Członek Niemieckiej Akademii Przyrodników Leopoldina (1963)[2]
Osiągnięcia naukowe
Znaczenie w historii nauki
Marthe Deflandre-Rigaud zajmowała się sklerytami różnych zwierząt kopalnych. Wśród jej głównych osiągnięć należy wymienić rozwinięcie systematyki sklerytów kopalnych strzykw[3]. Opisała liczne nowe rodzaje kopalne, na przykład: Cucumarites Deflandre & Deflandre-Rigaud, 1948[4]; Rhabdotites Deflandre-Rigaud, 1952[5]; Stichopites Deflandre-Rigaud, 1952[6]; Elgerius Deflandre-Rigaud, 1959[7]. Zajmowała się też sklerytami koralowców ośmiopromiennych z rzędu Alcyonaria, osłonic i gąbek[1].
Ponadto współpracowała ze swoim mężem Georges'em Deflandre przy redagowaniu indeksu mikropaleontologicznego, zatytułowanego Fichier Micropaléontologique Général. W latach 1943–1973 opublikowano 24 tomy tego wydawnictwa, obejmujące 6824 gatunki[8].
Wybrane publikacje
- Contribution à la systématique des sclérites d'Holothurides fossiles (1952)[9]
- Classe des Holothurides (1953; rozdział w Traité de Paléontologie pod red. J. Piveteau)[1]
- A Classification of Fossil Alcyonarian Sclerites (1957)[10]
- Contribution à la connaissance des sclérites d'Holothurides fossiles (1962)[11]
Upamiętnienie
Na jej cześć nazwano gatunki strzykw Palaeolaetmogone rigaudae (Mostler, 1970) (pierwotna nazwa Palaeocaudina rigaudae)[12][13] oraz Calcamnella deflandreae Walkiewicz, 1977 (opisany z miocenu Korytnicy)[14].
Przypisy
- ↑ a b c William A.S.W.A.S. Sarjeant William A.S.W.A.S., Sclerites, Spicules and Systematics: The Researches of Marthe Deflandre-Rigaud (1902-1987), „Micropaleontology”, 37 (2), 1991, s. 191–195, DOI: 10.2307/1485559, ISSN 0026-2803, JSTOR: 1485559 [dostęp 2023-10-27] .
- ↑ Mitglieder [online], Nationale Akademie der Wissenschaften Leopoldina [dostęp 2023-10-27] (niem.).
- ↑ Don L.D.L. Frizzell Don L.D.L., HarrietH. Exline HarrietH., Micropaleontology of Holothurian Sclerites, „Micropaleontology”, 1 (4), 1955, s. 335–342, DOI: 10.2307/1484477, ISSN 0026-2803, JSTOR: 1484477 [dostęp 2023-10-27] .
- ↑ Fossilworks: Cucumarites [online], www.fossilworks.org [dostęp 2023-10-27] .
- ↑ Rhabdotites Deflandre-Rigaud, 1952 [online], www.gbif.org [dostęp 2023-10-27] (ang.).
- ↑ Stichopites Deflandre-Rigaud, 1952 [online], www.gbif.org [dostęp 2023-10-27] (ang.).
- ↑ PBDB [online], paleobiodb.org [dostęp 2023-10-27] .
- ↑ SylvainS. Charbonnier SylvainS., Les gisements à conservation exceptionnelle dans les collections: l'exemple de La Voulte et de Montceau-les-Mines (France), [w:] Jean-Paul SaintJ.P.S. Martin i inni red., Le patrimoine paléontologique. Des trésors du fond des temps, Institut national de Géologie et Géoécologie marine (Geoecomar) - Roumanie, 2010, s. 95–112, ISBN 978-973-0-09533-3 .
- ↑ M.M. Deflandre-Rigaud M.M., Contribution à la systématique des sclérites d'Holothurides fossiles., „Bulletin de l'Institut Océanographique”, 49 (1012), Monaco 1952, 1–12. [dostęp 2023-10-27] .
- ↑ MartheM. Deflandre-Rigaud MartheM., A Classification of Fossil Alcyonarian Sclerites, „Micropaleontology”, 3 (4), 1957, s. 357–366, DOI: 10.2307/1484441, ISSN 0026-2803, JSTOR: 1484441 [dostęp 2023-10-27] .
- ↑ DEFLANDRE-RIGAUD - Scientific Publications of the Muséum national d'Histoire naturelle, Paris [online], sciencepress.mnhn.fr [dostęp 2023-10-27] .
- ↑ petymol.d.html [online], www.bemon.loven.gu.se [dostęp 2023-10-27] .
- ↑ MikeM. Reich MikeM., On Mesozoic laetmogonid sea cucumbers (Echinodermata: Holothuroidea: Elasipodida), „Zoosymposia”, 7, 2012, s. 185–212, ISSN 1178-9913 .
- ↑ AleksandraA. Walkiewicz AleksandraA., Holothurian sclerites from the Korytnica Clays (Middle Miocene; Holy Cross Mountains, Poland), „Acta Geologica Polonica”, 27 (2), 1977, s. 177–192 [dostęp 2023-10-27] (ang.).