Meczet w Nowogródku
Odbudowany meczet w Nowogródku (styczeń 2010 r.) | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Wyznanie | islam |
Rodzaj | meczet |
Historia | |
Data budowy | odbudowa po 1991 |
Data likwidacji | 1945 |
Data reaktywacji | 1997 |
Położenie na mapie Nowogródka ![]() | |
Położenie na mapie Białorusi ![]() | |
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego ![]() | |
![]() |
Meczet w Nowogróku (biał. Наваградзкі мячэт) – świątynia muzułmańska znajdująca się w Nowogródku przy ul. Tatarskiej, siedziba największej gminy tatarskiej w II Rzeczypospolitej, zniszczona w czasach radzieckich, odbudowana po 1991 roku.
Nowogródzcy Tatarzy pierwszy przywilej na budowę własnej świątyni uzyskali od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1792 roku. Cztery lata później w nowogródzkim meczecie odbyły się pierwsze modły – gmina funkcjonowała jako filiał wspólnoty w Łowczycach.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/86/Navahradak%2C_Mia%C4%8Detavaja%2C_Tatarski._%D0%9D%D0%B0%D0%B2%D0%B0%D0%B3%D1%80%D0%B0%D0%B4%D0%B0%D0%BA%2C_%D0%9C%D1%8F%D1%87%D1%8D%D1%82%D0%B0%D0%B2%D0%B0%D1%8F%2C_%D0%A2%D0%B0%D1%82%D0%B0%D1%80%D1%81%D0%BA%D1%96_%281931%29.jpg/220px-Navahradak%2C_Mia%C4%8Detavaja%2C_Tatarski._%D0%9D%D0%B0%D0%B2%D0%B0%D0%B3%D1%80%D0%B0%D0%B4%D0%B0%D0%BA%2C_%D0%9C%D1%8F%D1%87%D1%8D%D1%82%D0%B0%D0%B2%D0%B0%D1%8F%2C_%D0%A2%D0%B0%D1%82%D0%B0%D1%80%D1%81%D0%BA%D1%96_%281931%29.jpg)
W połowie XIX wieku przy ul. Tatarskiej wzniesiono nowy meczet z fundacji majora Aleksandra Assanowicza, który przetrwał aż do lat czterdziestych XX stulecia.
22 września 1929 roku nowogródzki meczet odwiedził prezydent Ignacy Mościcki – była to pierwsza wizyta tak wysokiego przedstawiciela RP w świątyni muzułmańskiej[1]. Muezinem w nowogródzkim meczecie był wówczas Bekir Rodkiewicz.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c4/%D0%92%D1%96%D0%B7%D1%96%D1%82_%D0%9F%D1%80%D1%8D%D0%B7%D1%96%D0%B4%D1%8D%D0%BD%D1%82%D0%B0_%D0%A0%D0%9F_%D0%86%D0%B3%D0%BD%D0%B0%D1%86%D1%8B%D1%8F_%D0%9C%D0%B0%D1%81%D1%86%D1%96%D1%86%D0%BA%D0%B0%D0%B3%D0%B0_%D1%9E_%D0%BD%D0%B0%D0%B2%D0%B0%D0%B3%D1%80%D1%83%D0%B4%D1%81%D0%BA%D1%83%D1%8E_%D0%BC%D1%8F%D1%87%D1%8D%D1%86%D1%8C_%281929%29.jpg/220px-%D0%92%D1%96%D0%B7%D1%96%D1%82_%D0%9F%D1%80%D1%8D%D0%B7%D1%96%D0%B4%D1%8D%D0%BD%D1%82%D0%B0_%D0%A0%D0%9F_%D0%86%D0%B3%D0%BD%D0%B0%D1%86%D1%8B%D1%8F_%D0%9C%D0%B0%D1%81%D1%86%D1%96%D1%86%D0%BA%D0%B0%D0%B3%D0%B0_%D1%9E_%D0%BD%D0%B0%D0%B2%D0%B0%D0%B3%D1%80%D1%83%D0%B4%D1%81%D0%BA%D1%83%D1%8E_%D0%BC%D1%8F%D1%87%D1%8D%D1%86%D1%8C_%281929%29.jpg)
Po włączeniu województwa nowogródzkiego do Białoruskiej SRR w 1945 roku władze radzieckie zamknęły meczet i przebudowały go na dom mieszkalny, usuwając m.in. minaret i wieżę. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku podjęto starania o odbudowę tatarskiej świątyni, którą uroczyście otwarto w lipcu 1997 roku.
Przypisy
- ↑ Janusz Kamocki, Ali Miśkiewicz, "Tatarzy Słowiańszczyzną obłaskawieni", Kraków 2004, ISBN 83-242-0287-0, s. 110
Bibliografia
- AndrzejA. Drozd AndrzejA., Marek MM.M. Dziekan Marek MM.M., TadeuszT. Majda TadeuszT., Meczety i cmentarze Tatarów polsko-litewskich, Warszawa: „Res Publica Multiethnica”, 1999, ISBN 83-909001-1-4, OCLC 189425125 .