Medytacja alfonsjańska

Medytacja alfonsjańska – jedna z najbardziej popularnych (obok metody ignacjańskiej i Lectio Divina) form medytacji w religii katolickiej według świętego Alfonsa Marii de Liguori, założyciela Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela (redemptorystów).

• Uważne (nawet kilkukrotne) przeczytanie rozważanego fragmentu Pisma Świętego lub lektury duchowej.
• Nawiązanie kontaktu osobowego z Bogiem, wyznanie wiary w Niego, prośba o pomoc i światło Ducha Świętego na czas medytacji.
• Zastanowienie się nad przeczytanym tekstem, uświadomienie sobie rozważającego, co go dotyczy i co powinien zrobić i zmienić w swoim życiu.
• Zjednoczenie się z Bogiem w modlitwie, rozmowa własnymi słowami z Bogiem o przeczytanym tekście.
• Pomoc o wytrwanie w dobrym i doskonaleniu siebie.
• Prośba o odważne wprowadzenie w życie przykazania miłości Boga i bliźniego.
• Podjęcie jednego ogólnego i jednego szczegółowego postanowienia w oparciu o przeczytany tekst.
• Zapamiętanie jednego zdania z rozważania i przypominanie go sobie w ciągu dnia, tzw. "bukiet duchowy".
• Podziękowanie za przebyty czas medytacji.
• Prośba o pomoc w wypełnianiu postanowień.
• Polecenie siebie Jezusowi i Matce Bożej.

• Wyciszenie wewnętrzne i zewnętrzne, skupienie się na medytowanych treściach oraz wyeliminowanie źródeł hałasu.
• Odpowiednie miejsce, umożliwiające swobodną i wolną od hałasów modlitwę, np. podczas wystawienia Najświętszego Sakramentu.
• Stała postawa podczas modlitwy. Dopuszcza się klęczenie, siedzenie i stanie.
• Stały czas trwania medytacji alfonsjańskiej (ok. 25-30 minut).

• Ćwiczenia duchowne
• Rekolekcje

• Alfons Maria Liguori: Droga do świętości. O ćwiczeniach duchowych. Homo Dei, 2011. ISBN 978-83-62579-13-6. Brak numerów stron w książce

• Medytacja według św. Alfonsa Marii Liguori