Nadrzewniki
| Dendromurinae | |||
| G.M. Allen, 1939[1] | |||
| Okres istnienia: Miocen - współczesność | |||
 Przedstawiciel podrodziny – nadrzewnik kasztanowy (Dendromus mystacalis) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | ssaki | ||
| Infragromada | |||
| Rząd | gryzonie | ||
| Podrząd | Supramyomorpha | ||
| Infrarząd | myszokształtne | ||
| Nadrodzina | myszowe | ||
| Rodzina | malgaszomyszowate | ||
| Podrodzina | nadrzewniki | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Dendromus A. Smith, 1829 | |||
| Synonimy | |||
| | |||
| Rodzaje | |||
| |||
| |||
| |||
Nadrzewniki[8] (Dendromurinae) – podrodzina ssaków z rodziny malgaszomyszowatych (Nesomyidae).
Zasięg występowania
Podrodzina obejmuje 6 rodzajów i 24 gatunki niewielkich ssaków zamieszkujących w Czarnej Afryce[9][10].
Charakterystyka
Podrodzina obejmuje średnie lub małe myszowe, przystosowane do różnych trybów życia: nadrzewnego lub naziemnego, w lasach deszczowych, na sawannie lub na półpustyniach. Przodkowie tych gryzoni w miocenie żyli także w Azji i na Półwyspie Iberyjskim[10].
Systematyka
Gatunki należące do tej podrodziny były dawniej łączone z myszowatymi, chomikowatymi lub traktowane jako oddzielna rodzina. Analizy filogenetyczne pozwoliły wyłączyć z niej niespokrewnione bliżej kongijkę rdzawą (Deomys ferrugineus) i togomyszkę reliktową (Leimacomys buettneri), dzięki czemu takson ten nie jest już polifiletyczny[10].
Podział systematyczny
Do podrodziny należą następujące występujące współcześnie rodzaje[11][9][8]:
- Poemys O. Thomas, 1916
- Megadendromus Dieterlen & Rupp, 1978 – nadrzewniak – jedynym przedstawicielem jest Megadendromus nikolausi Dieterlen & Rupp, 1978 – nadrzewniak olbrzymi
- Dendromus A. Smith, 1829 – nadrzewnik
- Dendroprionomys Petter, 1966 – wspinacznica – jedynym przedstawicielem jest Dendroprionomys rousseloti Petter, 1966 – wspinacznica aksamitna
- Prionomys Dollman, 1910 – nadrzewniczka – jedynym przedstawicielem jest Prionomys batesi Dollman, 1910 – nadrzewniczka afrykańska
- Steatomys W. Peters, 1846 – tłustoszka
- Malacothrix J.A. Wagner, 1843 – pustynniczka – jedynym występującym współcześnie przedstawicielem jest Malacothrix typica (A. Smith, 1834) – pustynniczka wielkoucha
Opisano również rodzaje wymarłe:
- Mabokomys Winkler, 1998[12] – jedynym przedstawicielem był Mabokomys lindsayi Winkler, 1998
- Otavimys Mein, Pickford & Senut, 2004[7] – jedynym przedstawicielem był Otavimys senegasi Mein, Pickford & Senut, 2004
- Senoussimys Ameur, 1984[13] – jedynym przedstawicielem był Senoussimys hanifiae Ameur, 1984
- Ternania Tong Haiyan & Jaeger, 1993[14]
Uwagi
Przypisy
- ↑ G.M. Allen. A checklist of African mammals. „Bulletin of the Museum of Comparative Zoology at Harvard College”. 83, s. 349, 1939. (ang.).
- ↑ J.V. Carus: Handbuch der Zoologie. Cz. 1: Wirbelthiere, Mollusken und Molluscoiden. Leipzig: Wilhelm Engelmann, 1868, s. 102. (niem.).
- ↑ E.R. Alston. On the classification of the Order Glires. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1876, s. 82, 1876. (ang.).
- ↑ É.L. Trouessart. Catalogue des mammifères vivants et fossiles. Ordre des rongeurs. „Bulletin de la Société d’Études Scientifiques d’Angers”. 10 (1), s. 113, 1881. (fr.).
- ↑ A.T. Rochebrune. Faune de la Sénégambie. Mammifères. „Actes de la Société Linnéenne de Bordeaux”. Quatrième série. 7, s. 113, 1883. (fr.).
- ↑ a b J. Chaline, P. Mein & F. Petter. Les grandes lignes d’une classification évolutive des Muroidea. „Mammalia”. 41 (3), s. 250, 1977. DOI: 10.1515/mamm.1977.41.3.245. (fr.).
- ↑ a b P. Mein, M. Pickford & B. Senut. Late Miocene micromammals from the Harasib karst deposits, Namibia. Part 2b – Cricetomyidae, Dendromuridae and Muridae, with an addendum on the Myocricetodontinae. „Communications of the Geological Survey of Namibia”. 13, s. 43, 2004. (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 232–233. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 336–338. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b c D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Subfamily Dendromurinae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-20].
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-02]. (ang.).
- ↑ A.J. Winkler. A new dendromurine (Rodentia: Muridae) from the Middle Miocene of western Kenya. „National Science Museum Monographs”. 14, s. 93, 1998. (ang.).
- ↑ R. Ameur. Découverte de nouveaux rongeurs dans la formation miocène de Bou Hanifia (Algérie occidentale). „Geobios”. 17 (2), s. 171, 1984. (fr.).
- ↑ H. Tong & J.–J. Jaeger. Muroid rodents from the Midle Miocene Fort Ternan locality (Kenya) and their contribution to the phylogeny of Muroids. „Palaeontographica Abteilung A”, s. 62, 1993. (ang.).
