Oficerska Szkoła Uzbrojenia
Odznaka absolwencka OSU | |
Historia | |
Państwo | Polska |
---|---|
Sformowanie | 1949 |
Rozformowanie | 1969 |
Patron | Walery Bagiński |
Tradycje | |
Kontynuacja | Centralny Ośrodek Szkolenia Służby Uzbrojenia i Elektroniki |
Dowódcy | |
Ostatni | płk Jan Wójcicki |
Organizacja | |
Dyslokacja | Bartoszyce, Olsztyn |
Oficerska Szkoła Uzbrojenia im. por. Walerego Bagińskiego i ppor. Antoniego Wieczorkiewicza (OSU) – szkoła ludowego Wojska Polskiego kształcąca kandydatów na oficerów służby uzbrojenia.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Szkołę utworzono w 1949 w Bartoszycach. Na podstawie rozkazu MON nr 092 z 27 maja 1957 szkoła została przeniesiona do Olsztyna, gdzie rozlokowano ją w koszarach po Oficerskiej Szkole Artylerii, którą z kolei przeniesiono do Torunia.
29 marca 1960 roku Minister Obrony Narodowej nadał Oficerskiej Szkole Uzbrojenia imię por. Walerego Bagińskiego i ppor. Antoniego Wieczorkiewicza[2].
W kwietniu 1968 roku na w składzie OSU utworzono Szkołę Chorążych Służby Uzbrojenia. W 1969 roku Oficerska Szkoła Uzbrojenia została rozformowana. Kształcenie oficerów uzbrojenia przejęła Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie.
Zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego WP nr 2/Org. z 8 stycznia 1970 roku na bazie obiektów OSU utworzono Centralny Ośrodek Szkolenia Służby Uzbrojenia i Elektroniki (COSSUiE), który przygotowywał chorążych i podoficerów służby uzbrojenia. W 1994 COSSUiE przemianowano na Centrum Szkolenia Uzbrojenia i Elektroniki, które rozwiązano w grudniu 2002. Obiekty po Centrum przejął Uniwersytet Warmińsko-Mazurski.[3]
Struktura szkoły
- komenda i sztab
- jednostki dydaktyczne
- cykl nauk społecznych
- cykl taktyki
- cykl techniczny
- cykl radiotechniczny
- cykl uzbrojenia
- cykl specjalny
- dywizjon podchorążych
- kurs doskonalenia oficerów
- szkoła chorążych służby uzbrojenia
- szkoła podoficerska uzbrojenia
- szkoła młodszych specjalistów służby uzbrojenia
Kadra szkoły
- Z tym tematem związana jest kategoria: oficerowie Oficerskiej Szkoły Uzbrojenia.
komendant:
- płk Antoni Frankowski (11.1954-10.1956)
- płk Jan Wójcicki
wykładowcy:
- Wiktor Juszkiewicz
- Lubosław Krzeszowski
Przypisy
- ↑ Leszkowicz 2022 ↓, s. 752.
- ↑ Rozkaz nr 14/MON z 29.03.1960 w sprawie nadania Oficerskiej Szkole Uzbrojenia imienia por. Walerego Bagińskiego i ppor. Antoniego Wieczorkiewicza.
- ↑ Informacja nieścisła. UW-M przejął tylko ogródek taktyczny i część boiska. Zabudowania i teren jednostki pozostają nadal obiektem wojskowym.
Bibliografia
- Tomasz Leszkowicz: Spadkobiercy Mieszka, Kościuszki i Świerczewskiego. Ludowe Wojsko Polskie jako instytucja polityki pamięci historycznej. Warszawa: Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-588-7.
- Rutkowski Stanisław, Zarys dziejów polskiego szkolnictwa wojskowego, Wydawnictwo MON, Warszawa 1970
- Kornicki Edward, Wspomnienia przeciwlotnika, Oficerska Szkoła Uzbrojenia m. Olsztyn
- p
- d
- e
Akademie wojskowe | |
---|---|
Szkoły oficerskie | |
Wyższe szkoły oficerskie | |
Szkoły chorążych |
|
Ośrodki szkolenia |
- p
- d
- e
Rodowód |
|
---|---|
Instytucje centralne | |
Formacje | |
Struktura organizacyjna | |
Działania wojsk |
|
Stalinizm w wojsku | |
Szkolnictwo wojskowe |
- Agenturalny Wywiad Operacyjny
- Front Polski
- Oddział II SG WP
- oficer polityczny
- Wojskowa Centrala Handlowa
- „Żołnierz Wolności”
- Oznaki rozpoznawcze
- Barwy broni