Okręty podwodne typu O 21
Kraj budowy | Holandia | ||
---|---|---|---|
Stocznia | Rotterdamse Droogdok Maatschappij (4), | ||
Zbudowane | 7 | ||
Użytkownicy | Koninklijke Marine, Kriegsmarine | ||
Służba w latach | 1940 - 1959 | ||
Uzbrojenie: | |||
1 x 88 mm, 1 x 40 mm, 1 x 12,7 mm | |||
Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe • rufowe |
| ||
Załoga | 39 oficerów i marynarzy | ||
Wyporność: | |||
• na powierzchni | 990 ton | ||
• w zanurzeniu | 1205 ton | ||
Długość | 77,7 m | ||
Szerokość | 6,8 m | ||
Napęd: | |||
2 x 7-cylindrowe silniki Diesla Sulzer(inne języki) 7QD42 (2 x 2500 KM), 2 x silniki elektryczne (2 x 500 KM) | |||
Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
| ||
|
Okręty podwodne typu O 21 – seria holenderskich okrętów podwodnych z okresu międzywojennego i okresu II wojny światowej, składająca się z siedmiu jednostek[1]. Cztery pierwsze, niekompletne okręty zostały pospiesznie ewakuowane do Wielkiej Brytanii. Pozostałe trzy jednostki zostały zwodowane już po aneksji Holandii przez III Rzeszę i włączone do służby w Kriegsmarine jako UD-3(inne języki), UD-4(inne języki) i U-D5. W trakcie działań wojennych utracono O 22 (8 listopada 1940).
Przypisy
- ↑ Jerzy Lipiński: Druga wojna światowa na morzu. Lampart, 1995, s. 548. ISBN 83-902554-7-2.