Pałac w Shenyangu
| Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem Pałac w Mukdenie (dyskusja).
|
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |||
Widok z lotu ptaka na pałac | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Typ | kulturowy | ||
Spełniane kryterium | I, II, III, IV | ||
Numer ref. | 439 | ||
Region[b] | Azja i Pacyfik | ||
Historia wpisania na listę | |||
Dokonane zmiany | jako rozszerzenie dotychczasowego: Pałac cesarski dynastii Ming i Qing | ||
Położenie na mapie Chin | |||
41°47′46,18″N 123°27′02,55″E/41,796161 123,450708 | |||
| |||
Pałac w Shenyangu[1] (chiń. upr. 盛京宫殿; chiń. trad. 盛京宮殿; pinyin Shèngjīng Gōngdiàn) – rezydencja zbudowana w latach 1625 do 1636 przez Nurhaczego na wzór Zakazanego Miasta[2]. Do zdobycia Pekinu w 1644 główna siedziba dynastii Qing, później rozbudowywana, po upadku cesarstwa otwarta dla turystów[3].
Architektura
Najstarsze i najważniejsze budynki – Sala Da Zheng (Da Zheng Dian) i Pawilon Dziesięciu Królów (Shi Wang Ting) – kompleksu znajdują się w północno-wschodniej części. W sali Da Zheng Hong Taiji, następca tronu Mandżurii i Dorgon, książę mandżurski mieli wydać rozkaz ataku na Chiny[2].
Galeria
- Sala Da Zheng
- Najwyższy budynek - Wieża Feniksa
- Brama wejściowa
- Centrum Mukdenu (Shenyangu) z pałacem około 1660 r.
- Plan pałacu
Przypisy
- ↑ UNESCO
- ↑ a b Frommer's China 2012 ↓, s.154.
- ↑ Top 10 attractions in Shenyang
Bibliografia
- Simon Foster, Candice Lee, Jen Lin-Liu, Beth Reiber, Tini Tran, Lee Wing-sze, Christopher D. Winnan: Frommer's China. Wyd. V. Hoboken: John Wiley & Sons, INC., 2012. ISBN 978-1-118-09419-8.
Encyklopedie internetowe (pałac):
- БРЭ: 2237051