Pacyficzek
| Aegialomys | |||
| Weksler, Percequillo & Voss, 2006[1] | |||
 Pacyficzek galapagoski (A. galapagoensis) na ilustracji z 1838 roku | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | ssaki | ||
| Podgromada | żyworodne | ||
| Infragromada | |||
| Rząd | gryzonie | ||
| Podrząd | Supramyomorpha | ||
| Infrarząd | myszokształtne | ||
| Nadrodzina | myszowe | ||
| Rodzina | chomikowate | ||
| Podrodzina | bawełniaki | ||
| Plemię | Oryzomyini | ||
| Rodzaj | pacyficzek | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Oryzomys xanthaeolus O. Thomas, 1894 | |||
| Gatunki | |||
| |||
| |||
| |||
Pacyficzek[2] (Aegialomys) – rodzaj ssaków z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Rozmieszczenie geograficzne
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ekwadorze i Peru[3][4].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 105–175 mm, długość ogona 110–200 mm, długość ucha 14–24 mm, długość tylnej stopy 27–34 mm; masa ciała 46–103 g[4][5].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 2006 roku brazylijsko-amerykański zespół teriologów (Brazylijczycy Marcelo Weksler, Alexandre Reis Percequillo oraz Amerykanin Robert S. Voss) w artykule poświęconym opisowi dziesięciu nowych rodzajów ryżniakopodobnych gryzoni opublikowanym w czasopiśmie American Museum novitates[1]. Gatunkiem typowym jest (oryginalne oznaczenie) pacyficzek żółtawy (A. xanthaeolus).
Etymologia
Aegialomys: gr. αιγιαλος aigialos ‘plaża, wybrzeże’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[1].
Podział systematyczny
Takson wyodrębniony ostatnio z Oryzomys[1]. Do rodzaju należą następujące gatunki[6][5][3]:
| Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[2] | Podgatunki[4][3][5] | Rozmieszczenie geograficzne[4][3][5] | Podstawowe wymiary[4][5][a] | Status IUCN[7] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | Aegialomys galapagoensis | (Waterhouse, 1839) | pacyficzek galapagoski | gatunek monotypowy | endemit Ekwadoru (wyspa Santa Fe i być może wymarł na wyspach San Cristóbal i Santiago (archipelag Galapagos)) | DC: 10,6–15,2 cm DO: 12–17,3 cm MC: 62–103 g | VU |
| Aegialomys xanthaeolus | (O. Thomas, 1894) | pacyficzek żółtawy | gatunek monotypowy | zachodni Ekwador i skrajnie północno-zachodnie Peru; zakres wysokości: 500–1800 m n.p.m. | DC: 10,5–11 cm DO: 11,8–17,6 cm MC: 50–73 g | LC | |
| Aegialomys baroni | (J.A. Allen, 1897) | gatunek monotypowy | południowy Ekwador do północno-środkowego Peru, od wybrzeży Oceanu Spokojnego do zachodniego pogórza Andów | DC: około 13 cm DO: 13,7–17,2 cm MC: brak danych | NE | ||
| Aegialomys ica | Osgood, 1944 | gatunek monotypowy | endemit Peru (od Ancash na południe do Arequipy); zakres wysokości: 0–2200 m n.p.m. | DC: 11–17,5 cm DO: 11–20 cm MC: 46–98 g | NE |
Kategorie IUCN: LC – gatunek najmniejszej troski, VU – gatunek narażony; NE – gatunki niepoddane jeszcze ocenie.
Uwagi
- ↑ DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała
Przypisy
- ↑ a b c d M. Weksler, A.R. Percequillo, R.S. Voss. Ten New Genera of Oryzomyine Rodents (Cricetidae: Sigmodontinae). „American Museum Novitates”. 3537, s. 5, 2006. (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 244. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 406. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b c d e U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 454–455. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ a b c d e Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 260. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-09-17]. (ang.).
- ↑ Taxonomy: – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-09-17]. (ang.).
