Physalaemus

Physalaemus[1]
Fitzinger, 1826[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – Ph. kroyeri
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

płazy

Rząd

płazy bezogonowe

Rodzina

świstkowate

Podrodzina

Leiuperinae

Rodzaj

Physalaemus

Typ nomenklatoryczny

Physalaemus cuvieri Fitzinger, 1826

Synonimy
  • Paludicola Wagler, 1830[3]
  • Physolaemus[a] — Jan, 1857[4]
  • Liuperus Cope, 1861[5]
  • Gomphobates Reinhardt & Lütken, 1862[6]
  • Eupemphix Steindachner, 1863[7]
  • Nattereria Steindachner, 1864[8]
Gatunki

50 gatunków – zobacz opis w tekście

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Physalaemus – rodzaj płazów bezogonowych z podrodziny Leiuperinae w rodzinie świstkowatych (Leptodactylidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w północnej i środkowej Argentynie, wschodniej Boliwii, Paragwaju, Urugwaju, Brazylii, regionie Gujana, na nizinach południowej Wenezueli i llanos południowo-wschodniej Kolumbii[9].

Systematyka

Etymologia

  • Physalaemus (Physolaemus): gr. φυσα phusa „mieszek, pęcherz”[10]; λαιμος laimos „gardło”[11].
  • Paludicola: łac. paludicola „mieszkaniec bagien”, od palus, paludis „bagno, mokradło”; -cola „mieszkaniec”, od colere „mieszkać”[12]. Gatunek typowy: Bufo albifrons Spix, 1824.
  • Liuperus: gr. λειος leios „gładki”[13]; ὑπερ huper „powyżej”[14]. Gatunek typowy: Liuperus biligonigerus Cope, 1860.
  • Gomphobates: gr. γομφος gomphos „klin, kołek”; βατης batēs „piechur”, od βατεω bateō „stąpać”, od βαινω bainō „chodzić”[6]. Gatunek typowy: Gomphobates notatus Reinhardt & Lütken, 1862 (= Physalaemus cuvieri Fitzinger, 1826).
  • Eupemphix: gr. ευ eu „dobry, ładny”[15]; πεμφιξ pemphix, πεμφιγος pemphigos „pęcherz”[16]. Gatunek typowy: Eupemphix nattereri Steindachner, 1863.
  • Nattereria: Johann Natterer (1787–1843), austriacki przyrodnik i kolekcjoner[8]. Gatunek typowy: Nattereria lateristriga Steindachner, 1864.

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki[9]:

  • Physalaemus aguirrei Bokermann, 1966
  • Physalaemus albifrons (Spix, 1824)
  • Physalaemus albonotatus (Steindachner, 1864)
  • Physalaemus angrensis Weber, Gonzaga & Carvalho-e-Silva, 2006
  • Physalaemus araxa Leal, Zornosa-Torres, Augusto-Alves, Dena, Pezzuti, Leite, Lourenço, Garcia & Toledo, 2021
  • Physalaemus atim Brasileiro & Haddad, 2015
  • Physalaemus atlanticus Haddad & Sazima, 2004
  • Physalaemus barrioi Bokermann, 1967
  • Physalaemus biligonigerus (Cope, 1861) – bagniak płaczliwy[17]
  • Physalaemus bokermanni Cardoso & Haddad, 1985
  • Physalaemus caete Pombal & Madureira, 1997
  • Physalaemus camacan Pimenta, Cruz & Silvano, 2005
  • Physalaemus carrizorum Cardozo & Pereyra, 2018
  • Physalaemus centralis Bokermann, 1962
  • Physalaemus cicada Bokermann, 1966
  • Physalaemus claptoni Leal, Leite, Costa, Nascimento, Lourenço & Garcia, 2020[18]
  • Physalaemus cristinae Cardozo, Tomatis, Duport-Bru, Kolenc, Borteiro, Pansonato, Confalonieri, Lourenço, Haddad & Baldo, 2023
  • Physalaemus crombiei Heyer & Wolf, 1989
  • Physalaemus cuvieri Fitzinger, 1826
  • Physalaemus deimaticus Sazima & Caramaschi, 1988
  • Physalaemus ephippifer (Steindachner, 1864) – bagniak siodłaty[19]
  • Physalaemus erikae Cruz & Pimenta, 2004
  • Physalaemus erythros Caramaschi, Feio & Guimarães, 2003
  • Physalaemus evangelistai Bokermann, 1967
  • Physalaemus feioi Cassini, Cruz & Caramaschi, 2010
  • Physalaemus fernandezae (Müller, 1926)
  • Physalaemus fischeri (Boulenger, 1890)
  • Physalaemus gracilis (Boulenger, 1883)
  • Physalaemus henselii (Peters, 1872)
  • Physalaemus insperatus Cruz, Cassini & Caramaschi, 2008
  • Physalaemus irroratus Cruz, Nascimento & Feio, 2007
  • Physalaemus jordanensis Bokermann, 1967
  • Physalaemus kroyeri (Reinhardt & Lütken, 1862)
  • Physalaemus lateristriga (Steindachner, 1864)
  • Physalaemus lisei Braun & Braun, 1977
  • Physalaemus maculiventris (Lutz, 1925)
  • Physalaemus marmoratus (Reinhardt & Lütken, 1862)
  • Physalaemus maximus Feio, Pombal & Caramaschi, 1999
  • Physalaemus moreirae (Miranda-Ribeiro, 1937)
  • Physalaemus nanus (Boulenger, 1888)
  • Physalaemus nattereri (Steindachner, 1863)
  • Physalaemus obtectus Bokermann, 1966
  • Physalaemus olfersii (Lichtenstein & Martens, 1856)
  • Physalaemus orophilus Cassini, Cruz & Caramaschi, 2010
  • Physalaemus riograndensis Milstead, 1960
  • Physalaemus rupestris Caramaschi, Carcerelli & Feio, 1991
  • Physalaemus santafecinus Barrio, 1965
  • Physalaemus signifer (Girard, 1853)
  • Physalaemus soaresi Izecksohn, 1965
  • Physalaemus spiniger (Miranda-Ribeiro, 1926)

Uwagi

  1. ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Physalaemus Fitzinger, 1826.

Przypisy

  1. ↑ Physalaemus, [w:] Integrated Taxonomic Information System  (ang.).
  2. ↑ L.J.F.J. Fitzinger: Neue classification der reptilien nach ihren natürlichen verwandtschaften: nebst einer verwandtschafts-tafel und einem verzeichnisse der reptilien-sammlung des K. K. zoologischen museum’s zu Wien. Wien: J. G. Heubner, 1826, s. 39. (niem.).
  3. ↑ J.G. Wagler: Natürliches System der Amphibien, mit vorangehender Classification der Säugethiere und Vögel. Ein Beitrag zur vergleichenden Zoologie. München, Stuttgart und Tübingen: In der J.G. Cotta’scchen Buchhandlung, 1830, s. 206. (niem.).
  4. ↑ G. Jan: Cenni sul Museo Civico di Milano ed Indice Sistematico dei Rettili ed Anfibi Esposti nel Medesimo. Milano: Luigi di Giacomo Pirola, 1857, s. 52. (wł.).
  5. ↑ E.D. Cope. Descriptions of new species of the reptilian genera Hyperolius, Liuperus and Tropidodipsas. „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 12, s. 517, 1861. (ang.). 
  6. ↑ a b J.T. Reinhardt & Ch.F. Lütken. Bidrag til Kundskab om Brasiliens Padder og Krybdyr. Förste Afdeling: Padderne og Öglerne. „Videnskabelige Meddelelser fra Dansk Naturhistorisk Forening i Kjøbenhavn”. 3, s. 172, 1862. (duń.). 
  7. ↑ F. Steindachner. Über einige neue Batrachier aus den Sammlungen des Wiener Museums. „Sitzungsberichte der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften. Mathematisch-Naturwissenschaftliche Classe”. 188, s. 191, 1863. (niem.). 
  8. ↑ a b K. Steindachner. Batrachologische Mittheilungen. „Verhandlungen der Kaiserlich-Königlichen Zoologisch-Botanischen Gesellschaft in Wien”. 14, s. 279, 1864. (niem.). 
  9. ↑ a b Darrel R. Frost: Physalaemus Fitzinger, 1826. [w:] Amphibian Species of the World 6.2, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2024-07-08]. (ang.).
  10. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 174.
  11. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 118.
  12. ↑ paludicola, [w:] The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-27]  (ang.).
  13. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 121.
  14. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 247.
  15. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 86.
  16. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 165.
  17. ↑ Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 433. ISBN 83-01-14344-4.
  18. ↑ Fernando Leal, Felipe S.F. Leite, William P. Da Costa, Luciana B. Nascimento & Paulo C.A. Garcia. Amphibians from Serra do Cipó, Minas Gerais, Brasil. VI: A New Species of the Physalemus deimaticus Group (Anura, Leptodactylidae). „Zootaxa”. 4766 (2), s. 306–330, 2020. DOI: 10.11646/zootaxa.4766.2.3. (ang.). 
  19. ↑ E. Keller (red.), J.H. Reinchholf, G. Steinbach, G. Diesener, U. Gruber, K. Janke, B. Kremer, B. Markl, J. Markl, A. Shlüter, A. Sigl & R. Witt: Gady i płazy. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 28, seria: Leksykon Zwierząt. ISBN 83-7311-873-X. (pol.).

Bibliografia

  • Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1–256, OCLC 637083062  (ang.).
  • J9U: 987007546190205171
Identyfikatory zewnętrzne:
  • EoL: 15779
  • GBIF: 2423536
  • identyfikator iNaturalist: 23113
  • ITIS: 207817
  • NCBI: 8377