Plecionka rattanowa
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Plecionka rattanowa – rodzaj plecionki stosowanej w meblarstwie krzeseł i foteli, popularnej od połowy wieku XIX. Plecionka zdobyła popularność dzięki zastosowaniu jej w produkowanym przez firmę Michaela Thoneta w Austrii od 1859 r. krześle bistro, czyli słynnym krześle numer 14. Zastosowano ją tam tylko w siedzisku, aż do dnia dzisiejszego stosowana jest również w oparciach np. foteli na biegunach (bujanych). Czasochłonność jej wykonania zmusiła przemysł do maszynowego wyrobu gotowych mat plecionki, które stosuje się w masowej produkcji mebli.
Zalety
Meble wykonane z tego typu plecionki charakteryzują się niską masą i odpornością na czynniki atmosferyczne (co pozwala na wytwarzanie z niej mebli ogrodowych). Obecnie tego typu techniką tworzone są różnorodne meble, w tym krzesła, fotele, kanapy i narożniki. Wysoka sprężystość i elastyczność rattanu pozwala na tworzenie dowolnych kształtów, dzięki czemu wygląd mebli może być odpowiednio dopasowany do oczekiwań użytkownika. Meble z plecionki rattanowej dobrze poddają się malowaniu (również ponownemu).
Etapy powstawania plecionki rattanowej
- etap I
- etap II
- etap III
- etap IV
- etap V
- etap VI z wykończeniem brzegu