Pochodna zbioru

Pochodna zbioru – dla danego zbioru A {\displaystyle A} w przestrzeni topologicznej zbiór wszystkich jego punktów skupienia[1]. Pochodną zbioru A {\displaystyle A} oznacza się A d , {\displaystyle A^{d},} niekiedy także A . {\displaystyle A'.}

W przestrzeni T1 pochodna ma następujące własności:

  1. A ¯ = A A d {\displaystyle {\overline {A}}=A\cup A^{d}}
  2. A d ¯ = A d {\displaystyle {\overline {A^{d}}}=A^{d}} – pochodna jest zbiorem domkniętym
  3. ( A B ) d = A d B d {\displaystyle (A\cup B)^{d}=A^{d}\cup B^{d}}
  4. ( A d ) d A d {\displaystyle (A^{d})^{d}\subseteq A^{d}}
  5. i I A i d ( i I A i ) d {\displaystyle \bigcup _{i\in I}A_{i}^{d}\subset (\bigcup _{i\in I}A_{i})^{d}} – dla dowolnej rodziny ( A i ) i I {\displaystyle (A_{i})_{i\in I}} zbiorów przestrzeni X {\displaystyle X} [2].

Elementy A A d {\displaystyle A\setminus A^{d}} to punkty izolowane zbioru A . {\displaystyle A.} Punkt a A A d {\displaystyle a\in A\setminus A^{d}} wtedy i tylko wtedy, gdy istnieje otoczenie otwarte U {\displaystyle U} punktu a {\displaystyle a} takie, że U A = { a } . {\displaystyle U\cap A=\{a\}.}

Przykłady

  • Q d = R , {\displaystyle \mathbb {Q} ^{d}=\mathbb {R} ,} gdzie Q {\displaystyle \mathbb {Q} } oznacza zbiór liczb wymiernych, R {\displaystyle \mathbb {R} } – rzeczywistych.
  • ( 1 , 2 ) d = [ 1 , 2 ] {\displaystyle (1,2)^{d}=[1,2]}
  • { 1 , 2 } d = {\displaystyle \{1,2\}^{d}=\varnothing }

Pochodna Cantora-Bendixsona

Niech α {\displaystyle \alpha } będzie liczbą porządkową, X {\displaystyle X} niech będzie przestrzenią topologiczną, A {\displaystyle A} podzbiorem X . {\displaystyle X.} Pochodną Cantora-Bendixsona rzędu α {\displaystyle \alpha } zbioru A {\displaystyle A} definiujemy przez indukcję pozaskończoną w następujący sposób

  • A 1 = A d , {\displaystyle A^{1}=A^{d},}
  • A α = ( λ < α A λ ) d . {\displaystyle A^{\alpha }=(\bigcap _{\lambda <\alpha }A^{\lambda })^{d}.}

Dla każdego zbioru A {\displaystyle A} istnieje liczba porządkowa α {\displaystyle \alpha } taka, że A α = A α + 1 . {\displaystyle A^{\alpha }=A^{\alpha +1}.} Najmniejszą liczbę porządkową α {\displaystyle \alpha } o tej własności nazywamy rangą Cantora-Bendixsona zbioru A , {\displaystyle A,} a zbiór A α {\displaystyle A^{\alpha }} nazywamy jądrem doskonałym zbioru A . {\displaystyle A.} Jądro doskonałe jest zbiorem doskonałym. Jeśli A {\displaystyle A} jest zbiorem domkniętym, to jego jądro doskonałe jest w nim zawarte.

Jeśli dla przestrzeni topologicznej X {\displaystyle X} istnieje liczba porządkowa α {\displaystyle \alpha } taka, że X α = , {\displaystyle X^{\alpha }=\emptyset ,} to X {\displaystyle X} jest tzw. przestrzenią rozproszoną.

Jeśli A R , {\displaystyle A\subset \mathbb {R} ,} to ranga Cantora-Bendixsona α {\displaystyle \alpha } zbioru A {\displaystyle A} jest przeliczalną liczbą porządkową, symbolicznie α < ω 1 . {\displaystyle \alpha <\omega _{1}.} Wynika to z faktu, że ciąg { A ξ : ξ < ω 1 } {\displaystyle \{A^{\xi }:\xi <\omega _{1}\}} składa się ze zbiorów domkniętych. Gdyby ten ciąg nie stabilizował się po przeliczalnie wielu krokach, to { A ξ : ξ < ω 1 } {\displaystyle \{A^{\xi }:\xi <\omega _{1}\}} byłby nieprzeliczalnym ciągiem zstępującym zbiorów domkniętych, co przeczyłoby ośrodkowości R . {\displaystyle \mathbb {R} .}

Zobacz też

Przypisy

  1. Pochodna zbioru, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-07-28] .
  2. Kazimierz Kuratowski: Wstęp do teorii mnogości i topologii. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1962, s. 105.
Encyklopedie internetowe (podzbiór):
  • PWN: 3958621