Podanin

Podanin

wieś
Kościół w Podaninie
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	chodzieski
Gmina	Chodzież
Liczba ludności (2006)	492
Strefa numeracyjna	67
Kod pocztowy	64-800[2]
Tablice rejestracyjne	PCH
SIMC	0524708
Położenie na mapie gminy wiejskiej Chodzież Podanin
Położenie na mapie Polski Podanin
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Podanin
Położenie na mapie powiatu chodzieskiego Podanin
52°57′08″N 16°56′37″E/52,952222 16,943611[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Podanin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie chodzieskim, w gminie Chodzież^[3][4].

Miejscowość pierwotnie związana była z Wielkopolską. Istnieje co najmniej od pierwszej polowy XV wieku. Wymieniona została pod datami 1430 według kopii XVIII wieku jako „Poddanyno”, 1470 „Podanyno”, 1469 „Podanino”^[5].

Miejscowość pierwotnie była królewszczyzną czyli wsią należącą do królów polskich, a później własnością szlachecką należącą do wielkopolskiego rodu Chodzieskich. W 1475 wieś znajdowała się w powiecie poznańskim, starostwie ujskim Korony Królestwa Polskiego. W 1510 należała do parafii Chodzież^[5].

W 1430 król polski Władysław II Jagiełło pozwolił Marcinowi ze Sławska kasztelanowi poznańskiemu wykupić od Piotra Korzboka Ujście z okolicznymi wsiami, a w tym m. in. ze wsią Podanin. W 1469 Maciej Mosiński z Bnina herbu Łodzia został pozwany przez Sędziwoja z Czarnkowa z sum, jakie miał zapisane na królewszczyznach: Ujściu, Nowej Wsi, Kaławie i Podaninie. W 1483 wieś królewska Podanin znajdowała się w posiadaniu starosty generalnego Wielkopolski Macieja Bnińskiego. W 1487 król polski Kazimierz IV Jagiellończyk zezwolił Maciejowi Mosińskiemu zastawić Wojciechowi Potulickiemu wsie Podanin i Kaława oraz młyn zbożowy zwany „Wierzbnik” należący do starostwa ujskiego^[5].

W 1510 wieś należała do Piotra Chodzieskiego syna Wojciecha Potulickiego. W 1515 Piotr Potulicki z Chodzieży zapisał swojej żonie Barbarze Pampowskiej posag oraz wiano na połowie należących do niego dóbr jakie uzyskał w wyniku podziałów majątkowych z bratem Mikołajem w miescie Chodzieży oraz przynależnych wsiach, a w tym m. in. Podanina^[5].

Miejscowość odnotowano również w historycznych rejestrach poborowych. W 1470 miasto Ujście ze wsiami, w tym m. innymi z Podanin zalegała z podatkami królewskimi. W 1472 i 1475 wieś zalegała z podatkami, a w 1499 zalegała z zapłatą poradlnego. W 1508 miał miejsce pobór od 12 półłanków oraz 6 groszy od karczmy. W 1510 we wsi było 12 łanów osiadłych, dwa łany sołeckie, 9 karczm. W 1563 pobrano podatki od 3,5 łana, karczmy dorocznej, młyna Wierzbnik o jednym kole wodnym. W latach 1564-1565 w Podaninie było 28 kmieci osiadłych na 14 śladach, 4 zagrodników, bór rozciągający się na pół mili, młynik korzeczny ustawiony na strudze. W 1510 wieś płaciła także dziesięciny w postaci wiardunków po 6 groszy z każdego łanu osiadłego, a z każdej karczmy po jednym groszu. Łany sołeckie jej nie płaciły. Płacono także meszne plebanowi^[5].

Wieś królewska Podanino należała do starostwa ujskiego, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie poznańskim województwa poznańskiego w Rzeczypospolitej Obojga Narodów.^[6]. Wskutek II rozbioru Polski w 1793, miejscowość przeszła pod władanie Prus i jak cała Wielkopolska znalazła się w zaborze pruskim.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.

We wsi stoi zabytkowy kościół św. Maksymiliana Kolbego.

Wieś sołecka - zobacz jednostki pomocnicze gminy Chodzież w BIP^[7]

• Antoni Gąsiorowski: Słownik historyczno-geograficzny województwa poznańskiego w średniowieczu, cz. III L-Q, hasło „Podanin”. Poznań: Wydawnictwo PTPN, 1992, s. 708–709.

• Podanin, [w:] Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2014 .
• Podanin, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 356 .