Robert Zelčić
Robert Zelčić, Pula 2011 | |||
Data i miejsce urodzenia | 21 września 1965 | ||
---|---|---|---|
Obywatelstwo | Jugosławia | ||
Tytuł szachowy | arcymistrz (1997) | ||
Ranking FIDE | 2492 (01.06.2022) | ||
Ranking krajowy FIDE | 15[1] | ||
|
Robert Zelčić (ur. 21 września 1965 w Zagrzebiu) – chorwacki szachista i trener szachowy (FIDE Trainer od 2005), arcymistrz od 1997 roku.
Kariera szachowa
Od połowy lat 90. należy do ścisłej czołówki chorwackich szachistów. W latach 1996, 1998 i 2003 zdobył tytuły indywidualnego mistrza kraju. Wielokrotnie reprezentował Chorwację w turniejach drużynowych, m.in.:
- pięciokrotnie na olimpiadach szachowych (w latach 1998, 2002, 2004, 2006, 2008); medalista: indywidualnie – (2006 – na IV szachownicy)[2],
- sześciokrotnie na drużynowych mistrzostwach Europy (w latach 1997, 1999, 2001, 2003, 2005, 2007)[3],
- pięciokrotnie na turniejach o Puchar Mitropa (Mitropa Cup) (w latach 1995, 1997, 1998, 1999, 2003); pięciokrotny medalista: wspólnie z drużyną – złoty (1998), srebrny (1997) i brązowy (1999) oraz indywidualnie – dwukrotnie złoty (1998 – na II szachownicy, 1999 – na III szachownicy)[4].
W 1996 r. w Budapeszcie zdobył tytuł klubowego drużynowego wicemistrza Europy (w barwach klubu ŠK "Borovo-Vukovar'91"). W 1999 r. wziął udział w pucharowym turnieju o mistrzostwo świata, w I rundzie przegrywając (po dogrywce) z Aleksiejem Driejewem[5]. W 2006 r. zdobył w Cannes tytuł mistrza Europy w szachach błyskawicznych[6].
Odniósł szereg samodzielnych bądź dzielonych zwycięstw w turniejach międzynarodowych, m.in.:
- 1994 – Bolzano, Đakovo (wspólnie z Krunoslavem Hulakiem),
- 1995 – Bolzano,
- 1996 – Bizovac,
- 1997 – Bratto,
- 1998 – Bratto, Saint-Vincent, Solin, Drezno (turniej strefowy, wspólnie z Ivanem Sokolovem),
- 1999 – Bizovac, Lublana (wspólnie z Jewgienijem Swiesznikowem, Bojanem Kurajicą, Zdenko Kożulem i Arturem Koganem),
- 2000 – Nicea (wspólnie z Aleksandrem Delczewem i Murtasem Każgalejewem), Bled (wspólnie ze Zdenko Kożulem, Olegiem Romaniszynem, Dusko Pavasoviciem, Franzem Hölzlem i Nenadem Fercecem),
- 2001 – Bizovac, Solin/Split, Oberwart (wspólnie z Weresławem Eingornem, Michaiłem Ułybinem, Mladenem Palacem, Ognjenem Cvitanem i Władimirem Dobrowem),
- 2002 – Werona, Metz (wspólnie z Michaiłem Gurewiczem), Lublana,
- 2003 – Cutro (wspólnie z Olegiem Korniejewem),
- 2004 – Bošnjaci (wspólnie z m.in. Hrvoje Steviciem, Milanem Draśko i Nenadem Fercecem), Lublana (wspólnie z Mladenem Palacem, Ivanem Ivaniseviciem, Bojanem Kurajicą, Janezem Barle i Zdenko Kożulem), Pula (wspólnie z m.in. Ognjenem Cvitanem, Ognjenem Jovaniciem, Blazimirem Kovaceviciem, Michele Godeną i Bojanem Kujajicą),
- 2006 – Omiš (wspólnie z Ivanem Zają), Cannes (wspólnie z Fabienem Libiszewskim, Micheilem Kekelidze i Mladenem Palacem),
- 2007 – Pula, Cannes (wspólnie z Ovidiu Foișorem, Marinem Bosiociciem i Nebojsą Nikceviciem),
- 2008 – Bizovac (wspólnie z Dusanem Popoviciem i Zoranem Jovanoviciem).
Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze osiągnął 1 lipca 2008 r., z wynikiem 2593 punktów zajmował wówczas 1. miejsce wśród chorwackich szachistów[7].