Rozszerzony układ okresowy pierwiastków
Rozszerzony układ okresowy pierwiastków – rozszerzenie układu okresowego z włączonymi nieodkrytymi dotychczas pierwiastkami. Wszystkie nieodkryte pierwiastki są nazwane według standardowego nazewnictwa systematycznego IUPAC.
Rozszerzenie układu okresowego zostało zaproponowane przez G.T. Seaborga w 1969 r. Istnieją także inne wersje rozszerzonego układu okresowego, ze względu na niepewność co do położenia hipotetycznych pierwiastków ósmego i dziewiątego okresu, związaną z ich nieznaną konfiguracją elektronową[1].
Układ
Kolor niebieski na górze każdej kolumny pokazuje ostatni orbital elektronowy (są wyjątki związane z promocją elektronową, jak np. miedź). Kolor czerwony po lewej stronie każdego wiersza oznacza numer okresu.
Hel jest umiejscowiony obok wodoru zamiast nad neonem, ponieważ jest częścią bloku s2.
Okres | s1 | s2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1 | 1 H | 2 He | p1 | p2 | p3 | p4 | p5 | p6 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
2 | 3 Li | 4 Be | 5 B | 6 C | 7 N | 8 O | 9 F | 10 Ne | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
3 | 11 Na | 12 Mg | d1 | d2 | d3 | d4 | d5 | d6 | d7 | d8 | d9 | d10 | 13 Al | 14 Si | 15 P | 16 S | 17 Cl | 18 Ar | ||||||||||||||||||||||||||||||||
4 | 19 K | 20 Ca | 21 Sc | 22 Ti | 23 V | 24 Cr | 25 Mn | 26 Fe | 27 Co | 28 Ni | 29 Cu | 30 Zn | 31 Ga | 32 Ge | 33 As | 34 Se | 35 Br | 36 Kr | ||||||||||||||||||||||||||||||||
5 | 37 Rb | 38 Sr | f1 | f2 | f3 | f4 | f5 | f6 | f7 | f8 | f9 | f10 | f11 | f12 | f13 | f14 | 39 Y | 40 Zr | 41 Nb | 42 Mo | 43 Tc | 44 Ru | 45 Rh | 46 Pd | 47 Ag | 48 Cd | 49 In | 50 Sn | 51 Sb | 52 Te | 53 I | 54 Xe | ||||||||||||||||||
6 | 55 Cs | 56 Ba | 57 La | 58 Ce | 59 Pr | 60 Nd | 61 Pm | 62 Sm | 63 Eu | 64 Gd | 65 Tb | 66 Dy | 67 Ho | 68 Er | 69 Tm | 70 Yb | 71 Lu | 72 Hf | 73 Ta | 74 W | 75 Re | 76 Os | 77 Ir | 78 Pt | 79 Au | 80 Hg | 81 Tl | 82 Pb | 83 Bi | 84 Po | 85 At | 86 Rn | ||||||||||||||||||
7 | 87 Fr | 88 Ra | g1 | g2 | g3 | g4 | g5 | g6 | g7 | g8 | g9 | g10 | g11 | g12 | g13 | g14 | g15 | g16 | g17 | g18 | 89 Ac | 90 Th | 91 Pa | 92 U | 93 Np | 94 Pu | 95 Am | 96 Cm | 97 Bk | 98 Cf | 99 Es | 100 Fm | 101 Md | 102 No | 103 Lr | 104 Rf | 105 Db | 106 Sg | 107 Bh | 108 Hs | 109 Mt | 110 Ds | 111 Rg | 112 Cn | 113 Nh | 114 Fl | 115 Mc | 116 Lv | 117 Ts | 118 Og |
8 | 119 Uue | 120 Ubn | 121 Ubu | 122 Ubb | 123 Ubt | 124 Ubq | 125 Ubp | 126 Ubh | 127 Ubs | 128 Ubo | 129 Ube | 130 Utn | 131 Utu | 132 Utb | 133 Utt | 134 Utq | 135 Utp | 136 Uth | 137 Uts | 138 Uto | 139 Ute | 140 Uqn | 141 Uqu | 142 Uqb | 143 Uqt | 144 Uqq | 145 Uqp | 146 Uqh | 147 Uqs | 148 Uqo | 149 Uqe | 150 Upn | 151 Upu | 152 Upb | 153 Upt | 154 Upq | 155 Upp | 156 Uph | 157 Ups | 158 Upo | 159 Upe | 160 Uhn | 161 Uhu | 162 Uhb | 163 Uht | 164 Uhq | 165 Uhp | 166 Uhh | 167 Uhs | 168 Uho |
9 | 169 Uhe | 170 Usn | 171 Usu | 172 Usb | 173 Ust | 174 Usq | 175 Usp | 176 Ush | 177 Uss | 178 Uso | 179 Use | 180 Uon | 181 Uou | 182 Uob | 183 Uot | 184 Uoq | 185 Uop | 186 Uoh | 187 Uos | 188 Uoo | 189 Uoe | 190 Uen | 191 Ueu | 192 Ueb | 193 Uet | 194 Ueq | 195 Uep | 196 Ueh | 197 Ues | 198 Ueo | 199 Uee | 200 Bnn | 201 Bnu | 202 Bnb | 203 Bnt | 204 Bnq | 205 Bnp | 206 Bnh | 207 Bns | 208 Bno | 209 Bne | 210 Bun | 211 Buu | 212 Bub | 213 But | 214 Buq | 215 Bup | 216 Buh | 217 Bus | 218 Buo |
blok s | blok p | blok d | blok f | blok g | tylko jony |
Jaśniejszym odcieniem zostały oznaczone pierwiastki hipotetyczne.
Koniec układu okresowego
Nie są znane granice stabilności jąder atomowych i nie wiadomo, jaka jest górna granica liczby atomowej, dla której pierwiastek może istnieć. Przypuszcza się, że maksymalna liczba atomowa leży pomiędzy 170 a 210[3].
Przypisy
- ↑ Jeries A. Rihani: Commentary On Three Different Extensions For The Periodic Table Of The Elements. [dostęp 2016-06-12].
- ↑ Burkhard Fricke: Superheavy elements. A prediction of their chemical and physical properties. W: B.C. Tofield, B. Fricke: Recent Impact of Physics on Inorganic Chemistry. Berlin - Heidelberg: Springer, 1975, s. 89-144, seria: Structure and Bonding. DOI: 10.1007/BFb0116498. ISBN 978-3-540-37395-7. [dostęp 2016-06-12]
- ↑ transuranium element, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2016-06-12] (ang.).