Starzec popielny
Systematyka[1][2] | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | rośliny | ||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | okrytonasienne | ||
Klasa | Magnoliopsida | ||
Nadrząd | astropodobne | ||
Rząd | astrowce | ||
Rodzina | astrowate | ||
Podrodzina | Asteroideae | ||
Rodzaj | starzec | ||
Gatunek | starzec popielny | ||
Nazwa systematyczna | |||
Senecio cineraria DC. Prodr. (DC.) 6: 355. 1838 | |||
Zasięg | |||
|
Starzec popielny, s. srebrzysty (Senecio cineraria DC.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Pochodzi z basenu Morza Śródziemnego (Europa Południowa, Turcja, Algieria, Maroko, Tunezja). Rozprzestrzenił się również poza obszarem swojego rodzimego występowania i obecnie występuje również w Ameryce Północnej i innych krajach Europy. W Polsce nie występuje dziko, jest uprawiany jako roślina ozdobna.
Nazewnictwo
- Nazwę Senecio cineraria podaje Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Według nowszych ujęć taksonomicznych jest to synonim gatunku Jacobaea maritima (L.) Pelser & Meijden H. Heukels, Geill. schoolfl. Nederl. ed. 23:677. 2005[3].
- Synonimy: Cineraria bicolor Willd., Othonna maritima L., Senecio bicolor (Willd.) Tod., Senecio bicolor subsp. cineraria (DC.) Chater, Senecio cineraria DC., Senecio cineraria subsp. bicolor (Willd.) Arcang[3].
Morfologia
- Pokrój
- Półkrzew o wysokości do 80 cm. Łodyga i liście srebrzyście, gęsto filcowato owłosione.
- Liście
- Pierzastosieczne.
- Kwiaty
- Kwiatostan – niewielkie koszyczki zebrane w baldachogrona. Kwiaty żółte; brzeżne to kwiaty języczkowe, środkowe – kwiaty rurkowe[4].
Zastosowanie
Roślina ozdobna często stosowana do obsadzania rabat. Swoje zalety dekoracyjne zawdzięcza srebrnym liściom i łodydze.
Uprawa
Zwykle rozmnaża się go z nasion, które w marcu wysiewa się do ciepłego inspektu. Na rabaty wysadza się gotowe już sadzonki. Można też rozmnażać go z pędów; w tym celu należy roślinę mateczną przetrzymać przez zimę w zimnym pomieszczeniu i na początku lutego ukorzeniać pędy. Nie ma specjalnych wymagań co do gleby. Pochodzi z cieplejszego klimatu (strefy mrozoodporności 8-10[5]) i w warunkach klimatycznych Polski często przemarza, dlatego zwykle uprawiany jest jako roślina jednoroczna. Wymaga stanowiska słonecznego. W zacienionych miejscach nie uzyska srebrnego koloru.
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
- ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-05].
- ↑ Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
- ↑ GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
- EoL: 1278221
- GBIF: 5388595
- identyfikator iNaturalist: 357682
- IPNI: 77075194-1
- ITIS: 780393
- NCBI: 252537
- Plant Finder: 438649
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): gcc-31568
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:77075194-1
- Tela Botanica: 62808
- identyfikator Tropicos: 100368709
- CoL: 3QJG4