Stefania Grzeszczyk

Nie mylić z: Stefania Grzeszczak.

Stefania Grzeszczyk

Państwo działania	Polska
Data urodzenia	1950
profesor nauk chemicznych
Specjalność: inżynieria materiałów budowlanych
Alma Mater	Uniwersytet Wrocławski
Doktorat	1983 Politechnika Wrocławska
Habilitacja	24 kwietnia 1993 Akademia Górniczo-Hutnicza
Profesura	16 października 2001
Uczelnia	Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych Politechnika Opolska
Dziekan Wydziału Budownictwa PO
Odznaczenia

Stefania Grzeszczyk (ur. 1950) – polska naukowiec, specjalizująca się w budownictwie, inżynierii materiałów budowlanych oraz technologii materiałów budowlanych; nauczyciel akademicki.

Jest absolwentką Uniwersytetu Wrocławskiego, który ukończyła w 1975 roku. Następnie pracowała w Instytucie Mineralnych Materiałów Budowlanych w Opolu. Jednocześnie podjęła studia doktoranckie, uzyskując w 1983 roku stopień naukowy doktora nauk technicznych na Politechnice Wrocławskiej. Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie inżynierii materiałowej, otrzymała w 1993 roku na podstawie rozprawy pt. Właściwości reologiczne zaczynów cementowych a reaktywność klinkieru, który został jej nadany przez Radę Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie^[1]. W tym samym roku otrzymała stanowisko profesora nadzwyczajnego w opolskim Instytucie Mineralnych Materiałów Budowlanych.

Od 1995 roku pracuje w Politechnice Opolskiej. W 2001 roku otrzymała tytuł profesor nauk technicznych^[2][3], a trzy lata później otrzymała stanowisko profesora zwyczajnego na opolskiej uczelni technicznej. Od 1996 roku jest kierownikiem Katedry Inżynierii Materiałów Budowlanych PO. W latach 1996–1999 była prodziekanem ds. nauki Wydziału Budownictwa PO. Od 2008 roku jest dziekanem tego wydziału^[4]. Za jej kadencji w 2009 roku jednostka ta rozpoczęła kształcić studentów na kierunku: architektura i urbanistyka^[5].

W latach 2001–2004 przebywała jako Visting Professor na uniwersytetach w Żylinie (Słowacja) i Stuttgarcie (Niemcy). Zasiadała w wielu krajowych organizacjach naukowych, w tym Komitecie Inżynierii Lądowej i Wodnej Polskiej Akademii Nauk, Polskim Towarzystwie Ceramicznym. Za swoją działalność naukowo-dydaktyczną była wielokrotnie odznaczana, w tym m.in. Złotym Krzyżem Zasługi^[6].

Jest autorką ponad 200 publikacji naukowych^[6]. Do najważniejszych z nich należą^[7]:

• Właściwości reologiczne zaczynów cementowych a reaktywność klinkieru, Opole 1989.
• Reologia zawiesin cementowych, Warszawa 1999.
• Popioły lotne i ich wpływ na reologię i hydratację cementów, Opole 2002.
• Environmental protection and technology, Opole 2009.

• Wiadomości Uczelniane Politechniki Opolskiej nr 13 (176), czerwiec 2008, s. 18.. po.opole.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-02)].