Stefano (księżyc)
Zdjęcie, na którym odkryto księżyc | |
Planeta | Uran |
---|---|
Odkrywca | Brett Gladman, Matthew Holman, John Kavelaars, Jean-Marc Petit, Hans Scholl[1] |
Data odkrycia | 18 lipca 1999[1] |
Tymczasowe oznaczenie | S/1999 U2 |
Charakterystyka orbity | |
Półoś wielka | 8 007 400 km[2] |
Mimośród | 0,2248[2] |
Okres obiegu | 677,47 d[2] |
Nachylenie do ekliptyki | 143,819°[2] |
Długość węzła wstępującego | 191,411°[2] |
Argument perycentrum | 14,956°[2] |
Anomalia średnia | 270,163°[2] |
Własności fizyczne | |
Średnica równikowa | 32 km[3] |
Średnia gęstość | 1,5 g/cm³[3] |
Albedo | 0,04[3] |
Jasność obserwowana (z Ziemi) |
Stefano (Uran XX) – niewielki, zewnętrzny księżyc Urana, poruszający się ruchem wstecznym. Został odkryty przez Bretta J. Gladmana i jego zespół w 1999 roku za pomocą Teleskopu Kanadyjsko-Francusko-Hawajskiego na Mauna Kea[1]. Nazwa pochodzi od imienia kamerdynera-pijaka z Burzy Williama Szekspira[1].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d Stephano. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-25]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2016-02-12]. (ang.).
- ↑ a b c d Planetary Satellite Physical Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2015-02-19. [dostęp 2016-02-12]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Stephano. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-25]. (ang.).
- p
- d
- e
wewnętrzne (13) |
|
---|---|
główne (5) |
|
nieregularne (10) |
|
- Lista jest posortowana według odległości od Urana. Największe księżyce mają nazwy pogrubione.
- p
- d
- e
Planety (☾ ∅) | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Planety karłowate | |||||||||||||||||
Małe ciała Układu Słonecznego |
|
- Zobacz też
- powstanie i ewolucja Układu Słonecznego
- ciała niebieskie
- lista obiektów w Układzie Słonecznym ze względu na