Tabula Capuana
Tabula Capuana – pochodząca z V/IV wieku p.n.e.[1][2] terakotowa dachówka, zawierająca drugą co do długości, po Liber Linteus, inskrypcję w języku etruskim[2].
Dachówka ma wymiary 62×48-49 cm[3]. Została odkryta w 1898 roku na nekropolii w Santa Maria Capua Vetere. Uznana przez ówczesnego dyrektora Muzeum Archeologicznego w Neapolu za fałszerstwo, została sprzedana niemieckiemu archeologowi Ludwigowi Pollakowi[3]. Obecnie znajduje się w berlińskiej kolekcji starożytności. Wyryta na zabytku inskrypcja, pisana bustrofedonem[2], liczy 62 linijki i zawiera około 300 wyrazów[1][2]. Jest to rodzaj formularza liturgicznego związanego z obrzędami pogrzebowymi, wyróżniono w niej imiona bóstw świata podziemnego: Calus, Larum, Letham, a także Uni i Tinii[1][2].
Przypisy
- PWN: 3890206