Taranto (stacja kolejowa)

Wikipedia:Weryfikowalność
Ten artykuł od 2009-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Taranto
Ilustracja
Państwo

 Włochy

Miejscowość

via Duca d’Aosta, Tarent

Zarządca

RFI, Centostazioni

Data otwarcia

1868

Dane techniczne
Liczba peronów

6

Liczba krawędzi
peronowych

10

Kasy

T

Linie kolejowe
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, po prawej znajduje się punkt z opisem „Taranto”
Ziemia40°28′59″N 17°13′26″E/40,483056 17,223889
Multimedia w Wikimedia Commons

Taranto (włoski: Stazione di Taranto) – stacja kolejowa w Tarencie, w regionie Apulia, we Włoszech. Stacja posiada 6 peronów. Jest jedną z największych stacji kolejowych w regionie. Została otwarta w 1868.

Historia

Budowa stacji Taranto zaczął po zatwierdzeniu projektu linii Bari-Taranto przez Gioia del Colle, która została ukończona 15 września 1868.[1] Dnia 28 lutego 1869 roku stacja była również połączona z Metaponto przez Società per le Strade Ferrate Meridionali, która rozpoczęła budowę linii Jonica. W tym samym dniu zostało również oddane połączenia między stacją i portem w Taranto i otworto pierwszy odcinek linii Battipaglia-Potenza-Metaponto, po jej ukończeniu, otworto główne połączenie kolejowe do Salerno i Neapolu. W roku 1886 Società per le Strade Ferrate del Mediterraneo otworzyło linię Taranto-Brindisi, która zapewniła połączenie (szybsze i bezpieczniejsze) między dwiema stacjami i portem. Stacja Taranto była wspólna dla administracji kolejowej Rete Adriatica i Rete Mediterranea. Do końca XIX w. była najważniejszym węzłem kolejowym, na północ i na Adriatyku, na którym prowadzono cały ruch środków spożywczych i drewna z Kalabrii i Sycylii. Ta została obniżona po otwarciu linii Tirrenica Meridionale, która przeniosła cały ruch kolejowy w kierunku Salerno i Neapolu. Po utworzeniu South Ferrovie del Sud Est stała się źródłem dodatkowych linii regionalnych przez Martina Franca.

Przypisy

  1. Prospetto cronologico dei tratti di ferrovia aperti all’esercizio dal 1839 al 31 dicembre 1926.

Linki zewnętrzne

  • Rozkład jazdy
Taranto
Linia Bari – Tarent (114,529 km)
Bellavista
odległość: 8,042 km
Linia Tarent – Brindisi (0,000 km)
Nasisi
odległość: 3,999 km
Linia Jonica (0,000 km)
odległość: 16,386 km
Linia Bari – Martina Franca – Tarent (112,619 km)
Taranto Galese
odległość: 1,591 km