Tarninów

Tarninów

Dzielnica Legnicy
Ulica Roosevelta
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Miasto	Legnica
Data założenia	lata 70. XIX wieku
Powierzchnia	45 hektarów km²
Położenie na mapie Legnicy Tarninów
Położenie na mapie Polski Tarninów
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Tarninów
51°11′57″N 16°09′15″E/51,199167 16,154167

Tarninów – jedna z dzielnic Legnicy. Zajmuje obszar ok. 45 ha – od ulicy Chojnowskiej do ulicy Złotoryjskiej oraz od ul. Jaworzyńskiej do Parku Miejskiego. Odrestaurowane po 1945 r. oraz po opuszczeniu przez wojska radzieckie terytorium miasta wille, kamienice i budynki użyteczności publicznej tworzą zgraną i harmonijną zabudowę z elementami eklektycznymi z XIX w., a także elementami modernistycznymi z XX wieku.

Początek Tarninowa datuje się na lata 70. XIX w., z tym, że dzielnica powstawała etapami. Lata 1891–1912 to okres, kiedy wybudowano obecny budynek Kurii legnickiej i Wyższego Seminarium Duchownego wraz z przylegającym Placem Orląt Lwowskich. Zabytkowa dzielnica willowa została rozbudowana przed II wojną światową, a po 1945 roku Sowieci ogrodzili ją tworząc tzw. kwadrat. Mimo że wojska radzieckie opuściły Legnicę 13 września 1993 r., do dnia dzisiejszego w kilku miejscach Legnicy stoją betonowe i ceglane mury oddzielające dawniej „kwadrat” od reszty miasta.

• budynek Kurii legnickiej i Wyższego Seminarium Duchownego, Plac Orląt Lwowskich,
• kompleks budynków po sztabach wojsk niemieckich i radzieckich – obecnie siedziba legnickiego oddziału ZUS, ulica Grabskiego,
• Dom Pomocy Społecznej przy ulicy Grabskiego,
• Willa Teichertów z 1926 r., za czasu pobytu Rosjan nazwana jako Dom Prioma – obecnie restauracja „Rezydencja”,
• budynek prokuratury okręgowej, ulica Grunwaldzka,

Praktycznie cała dzielnica jest unikatem na skalę krajową, nie tylko ze względu na architekturę, ale również z powodu roślinności, która tam występuje:

• Aleja Grabskiego: bardzo cenna aleja lipowa, mająca przynajmniej 120 lat (ewenement w skali kraju). Pomiędzy lipami rosną świerki,
• licznie występują: grab pospolity, klon zwyczajny, klon jawor, kasztanowiec, robinia akacjowa,
• rzadko występują: jesion wyniosły, klon srebrzysty, lipa amerykańska, cis, świerk kłujący, biota wschodnia, choina kanadyjska, sosna czarna, sosna wejmutka.

W przywillowych ogrodach można znaleźć małe sady, szklarnie i wiele różnorodnych gatunków roślin i krzewów.

• WojciechW. Kondusza WojciechW., Mała Moskwa. Rzecz o radzieckiej Legnicy, Legnica: Wydawnictwo Edytor, 2006, ISBN 83-88214-73-X, OCLC 749563149 . Brak numerów stron w książce
• WitoldW. Łaszewski WitoldW., Legnica. Dzieje miasta, TadeuszT. Rollauer, Wrocław: Wyd. Dolnośląskie, 2004, ISBN 83-7384-106-7, OCLC 55890076 . Brak numerów stron w książce
• I. Sadurska, Legnica dzielnicowa, ‘Wersja’ 1999 nr 9(19)
• J. Michalak, Stowarzyszenie Tarninów, ‘Wersja’ 1998 nr 2

• Legnica, Tarninów polska-org.pl