Thomas Theodor Heine

Thomas Theodor Heine

Data i miejsce urodzenia	28 lutego 1867 Lipsk
Data i miejsce śmierci	26 stycznia 1948 Sztokholm
Narodowość	niemiecka
Alma Mater	Kunstakademie w Düsseldorfie, Akademia Sztuk Pięknych w Monachium
Dziedzina sztuki	malarstwo, rysunek, ilustracja, grafika, rzeźbiarstwo
Epoka	secesja
Multimedia w Wikimedia Commons

Thomas Theodor Heine (ur. 28 lutego 1867 w Lipsku, zm. 26 stycznia 1948 w Sztokholmie)^[1][2] – niemiecki malarz, rzeźbiarz, grafik, ilustrator, satyryk; tworzący w stylu secesji.

Studiował w Kunstakademie w Düsseldorfie u Carla Janssena^[1][2] oraz w Akademia Sztuk Pięknych w Monachium^[1]. W 1889 osiadł w Monachium i przystał do pobliskiej kolonii artystów w Dachau, w skład której wchodzili Lovis Corinth, Ludwig Dill i Wilhelm Trübner. Namalował tam około 30 impresjonistycznych pejzaży tworzonych w plenerze^[1][2].

W 1895 rozpoczął współpracę z wydawcą Albertem Langenem, projektując okładki do broszur i książek. Rysunki Heinego pojawiły się w wielu czasopismach (m.in. „Fliegende Blätter”, „Pan”)^[1][2], ale rozgłos zyskał w 1896, wraz z pierwszym wydaniem tygodnika satyrycznego „Simplicissimus”^[1]. Był zaangażowany politycznie i wykorzystywał swój talent jako rysownik i satyryk, aby przeciwstawić się prawicowemu radykalizmowi politycznemu. Krytykował zwłaszcza właścicieli ziemskich, arystokratów, militarystów i kolonialistów, a później Hitlera i partię nazistowską^[2]. W 1898 został skazany na 6 miesięcy więzienia za obrazę monarchii^[1][2].

Po opuszczeniu Niemiec w 1933 mieszkał kolejno w Pradze (do 1938), Oslo (do 1942) i Sztokholmie. Zyskał dużą popularność, zwłaszcza w Szwecji^[1][2]. W 1947 Nationalmuseum w Sztokholmie uczciło jego osiemdziesiąte urodziny wystawą na jego cześć^[2].

Tworzył głównie w stylu secesji, choć dysponował dużą różnorodnością stylów. W jego rysunkach satyrycznych widać wyraźny wpływ twórczości graficznej Henriego de Toulouse-Lautreca i Aubreya Beardsleya oraz drzeworytów japońskich^[1]. Heine wniósł także ważny wkład w ilustrację książkową i sztukę plakatu^[1].

W 1945 wydał powieść autobiograficzną Ich warte auf ein Wunder (Czekam na cud)^[1][2].

• MieczysławM. Wallis MieczysławM., Secesja, Warszawa: Arkady, 1984, ISBN 83-213-2992-6  (pol.). Brak numerów stron w książce