Tlenek niklu(III)
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||
Wzór sumaryczny | Ni2O3 | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 165,38 g/mol | ||||||||||||||||
Wygląd | czarnoszare kryształy[1] | ||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||
Numer CAS | 1314-06-3 | ||||||||||||||||
PubChem | 10313272 | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||
Podobne związki | NiO, Ni | ||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Tlenek niklu(III), Ni
2O
3 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, zawierający nikiel na III stopniu utlenienia. Według XIX-wiecznej procedury opisanej przez Henry’ego Motta, powstaje podczas kalcynowania azotanu niklu(II) w umiarkowanej temperaturze[3]. Tworzy czarnoszare kryształy nierozpuszczalne w wodzie, które można roztworzyć w gorących kwasach[1]. Podczas prażenia rozkłada się do tlenku niklu(II) i tlenu[3].
W rzeczywistości jego istnienie w formie bezwodnego tlenku o składzie stechiometrycznym Ni
2O
3 jest wątpliwe. W wyniku utleniania soli niklu(II) wytrąca się tlenek uwodniony, Ni
2O
3·H
2O, czyli Ni(O)OH[4][5].
Przypisy
- ↑ a b c d e CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 4-75, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
- ↑ Dinickel trioxide, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 570205 [dostęp 2021-10-31] (niem. • ang.).
- ↑ a b HenryH. Mott HenryH., The Chemist’s Manual. A Practical Treatise on Chemistry, Qualitative and Quantitative Analysis, Stoichiometry, Blowpipe Analysis, Mineralogy, Assaying, Toxicology, Etc., Etc., Etc, 1877, s. 102–103 (ang.).
- ↑ KeithK. Lascelles KeithK. i inni, Nickel Compouns, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 3, DOI: 10.1002/14356007.a17_235.pub2 (ang.).
- ↑ AdamA. Bielański AdamA., Podstawy chemii nieorganicznej, wyd. 5, t. 2, Warszawa: PWN, 2002, s. 947, ISBN 83-01-13654-5 .