Tlenek rutenu(IV)

Tlenek rutenu(IV)
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.

tlenek rutenu(4+), tlenek(2−) rutenu(4+), tlenek rutenu(IV), ditlenek rutenu

Inne nazwy i oznaczenia
Stocka

tlenek rutenu(IV)

Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

RuO2

Masa molowa

133,07 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

12036-10-1
32740-79-7 (uwodniony)

PubChem

82848

InChI
InChI=1S/2O.Ru
InChIKey
WOCIAKWEIIZHES-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Gęstość
7,05 g/cm³[1]; ciało stałe
Rozpuszczalność w wodzie
nierozpuszczalny[1]
w innych rozpuszczalnikach
nierozpuszczalny w kwasach[1]
Temperatura rozkładu

1300 °C[1]

Budowa
Układ krystalograficzny

tetragonalny[1]

Niebezpieczeństwa
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2015-05-29]
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Na podstawie podanej karty charakterystyki
Wykrzyknik
Uwaga
Zwroty H

H319

Zwroty P

P305+P351+P338

Temperatura zapłonu

niepalny[3]

Numer RTECS

VM2654000

Dawka śmiertelna

LD50 4580 mg/kg (szczur, doustnie)[2]

Podobne związki
Podobne związki

OsO2

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Tlenek rutenu(IV), RuO2 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym ruten występuje na IV stopniu utlenienia.

Może zostać otrzymany z pierwiastków w temperaturze 1000 °C[4]. Krystalizuje w układzie tetragonalnym (rutylu). Ma barwę od niebieskiej lub szarej do czarnej[1], choć intensywny kolor może wynikać z obecności rutenu na innym stopniu utlenienia, np. III[4]. Jest nierozpuszczalny w wodzie i kwasach[1] oraz mało reaktywny. Pod wysokim ciśnieniem tetragonalna struktura rutylu przekształca się w strukturę regularną o bardzo niskiej ściśliwości porównywalnej z diamentem[5].

Tlenek rutenu(IV) stosowany jest jako katalizator syntezie organicznej, a także jako materiał powierzchniowy układów scalonych i anod stałowymiarowych w procesach chloro-alkalicznych[6].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Physical Constants of Inorganic Compounds, [w:] David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-86, ISBN 978-1-4200-9084-0  (ang.).
  2. ↑ Ruthenium dioxide, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2015-05-29]  (ang.).
  3. ↑ Ruthenium(IV) oxide (nr 238058) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2015-05-29]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  4. ↑ a b Iron, Ruthenium and Osmium, [w:] Norman N.N.N. Greenwood Norman N.N.N., AlanA. Earnshaw AlanA., Chemistry of the Elements, wyd. 2, Oxford–Boston: Butterworth-Heinemann, 1997, s. 1080, ISBN 0-7506-3365-4  (ang.).
  5. ↑ SylvianeS. Sabo-Etienne SylvianeS., MaryM. Grellier MaryM., Ruthenium: Inorganic & Coordination Chemistry, [w:] Encyclopedia of Inorganic Chemistry, R. BruceR.B. King (red.), wyd. 2, Chichester: Wiley, 2005, s. 3, ISBN 978-0-470-86078-6  (ang.).
  6. ↑ HermannH. Renner HermannH. i inni, Platinum Group Metals and Compounds, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, s. 54, 63, ISBN 978-3-527-30385-4  (ang.).
Encyklopedie internetowe (rodzaj indywiduum chemicznego):