Tytania (księżyc)
 | Nie mylić z: planetoidą (593) Titania ani Tytanem, księżycem Saturna. |
 Zdjęcie Tytanii wykonane przez sondę Voyager 2 | |||
| Planeta | Uran | ||
|---|---|---|---|
| Odkrywca | William Herschel | ||
| Data odkrycia | 11 stycznia 1787 | ||
| Charakterystyka orbity | |||
| Półoś wielka | 436 300 km[1] | ||
| Mimośród | 0,0011[1] | ||
| Okres obiegu | 8,706 d[1] | ||
| Nachylenie do płaszczyzny równika planety | 0,079°[1] | ||
| Długość węzła wstępującego | 99,771°[1] | ||
| Argument perycentrum | 284,400°[1] | ||
| Anomalia średnia | 24,614°[1] | ||
| Własności fizyczne | |||
| Średnica równikowa | 1578 km | ||
| Powierzchnia | 7,82 ×106 km² | ||
| Objętość | 2,06 ×109 km³ | ||
| Masa | (3,53 ± 0,09) ×1021 kg | ||
| Średnia gęstość | 1,72 g/cm³ | ||
| Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni | 0,378 m/s² | ||
| Prędkość ucieczki | 0,77 km/s | ||
| Okres obrotu wokół własnej osi | synchroniczny | ||
| Albedo | 0,27 | ||
| Jasność obserwowana (z Ziemi) | |||
| Temperatura powierzchni | 60 K | ||
| |||
Tytania (Uran III ) – największy księżyc Urana. Została odkryta przez Williama Herschela wraz z innym księżycem Oberonem[3][4], który później doniósł o jeszcze 4 innych satelitach, ale okazały się one pozornymi[5].
Nazwa
Nazwy Tytanii i pozostałych czterech wówczas znanych księżyców Urana zostały zaproponowane przez syna odkrywcy, Johna Herschela, w 1852, na prośbę Williama Lassella, który rok wcześniej odkrył księżyce Ariel i Umbriel[6]. Lassell przyjął wcześniej (1848) schemat nazewnictwa Herschela dla księżyców Saturna, gdy odkrył ósmy jego księżyc, Hyperion.
Wszystkie księzyce Urana otrzymały nazwy po postaciach z utworów Shakespeare’a lub Alexandra Pope’a. Tytania została nazwana po królowej elfów Tytanii, z komedii Sen nocy letniej.
Charakterystyka
Jedyne zbliżenia powierzchni Tytanii pochodzą z materiału fotograficznego zebranego przez amerykańską sondę Voyager 2 w styczniu 1986. Obejmują one tylko południową półkulę księżyca, która wtedy była skierowana w stronę Słońca.
Dokładny skład i budowa powierzchni Tytanii pozostają nieznane. Zebrane dane sugerują, że Tytania składa się z lodu wodnego (50%), krzemianów (30%), związków organicznych – pochodnych metanu (20%). Podobnie jak większość innych dużych księżyców planet-olbrzymów, Tytania zalicza się do księżyców lodowych. Charakterystyczną cechą powierzchni jest kanion, porównywalny rozmiarami z marsjańskim Valles Marineris, czy Ithaca Chasma na księżycu Saturna, Tetydzie.
8 września 2001 Tytania zakryła słabą gwiazdę, co było okazją do określenia jej średnicy i sprawdzenia obecności atmosfery. Zebrane dane pokazały, że Tytanii najpewniej brak atmosfery (ciśnienie przy powierzchni: około 0,03 mikrobara). Jeśli istnieje, jest cieńsza niż na Trytonie czy Plutonie.
Zobacz też
- Ukształtowanie powierzchni Tytanii
- Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2011-12-14. [dostęp 2012-10-09]. (ang.).
- ↑ Bill Newton, Philip Teece: The guide to amateur astronomy. Cambridge University Press, 1995, s. 109. ISBN 978-0-521-44492-7.
- ↑ W. Herschel. An Account of the Discovery of Two Satellites Revolving Round the Georgian Planet. „Philosophical Transactions of the Royal Society of London”. 77, s. 125–129, 1787. (ang.).
- ↑ W. Herschel. On the Georgian Planet and Its Satellites. „Philosophical Transactions of the Royal Society of London”. 78, s. 364–378, 1788. (ang.).
- ↑ W. Herschel. On the Discovery of Four Additional Satellites of the Georgium Sidus; The Retrograde Motion of Its Old Satellites Announced; And the Cause of Their Disappearance at Certain Distances from the Planet Explained. „Philosophical Transactions of the Royal Society of London”. 88, s. 47–79, 1798. (ang.).
- ↑ W. Lassell. Beobachtungen der Uranus-Satelliten. „Astronomische Nachrichten”. 34, s. 325, 1852. Bibcode: 1852AN.....34..325. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Titania. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-25]. (ang.).
- p
- d
- e
| wewnętrzne (13) |
|
|---|---|
| główne (5) |
|
| nieregularne (10) |
|
- Lista jest posortowana według odległości od Urana. Największe księżyce mają nazwy pogrubione.
- p
- d
- e
| Planety (☾ ∅) | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Planety karłowate | |||||||||||||||||
| Małe ciała Układu Słonecznego |
| ||||||||||||||||
- Zobacz też
- powstanie i ewolucja Układu Słonecznego
- ciała niebieskie
- lista obiektów w Układzie Słonecznym ze względu na
- Britannica: place/Titania-astronomy
- SNL: Titania_-_måne
- Catalana: 0066169
