U-40 (1938) : Historia, Bibliografia Wikipedia, wolna encyklopedia

U-40 (1938)

Ten artykuł dotyczy okrętu podwodnego U-40 z 1938 roku. Zobacz też: inne okręty o tej samej lub podobnej nazwie.

U-40
Historia
Stocznia	AG Weser, Brema
Położenie stępki	1 lipca 1938
Wodowanie	9 listopada 1938
Kriegsmarine
Wejście do służby	11 lutego 1939
Zatopiony	13 października 1939
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	nawodna 1032 tony, podwodna 1152 tony
Długość	76,6 m (kadłuba mocnego 58,7 m)
Szerokość	6,5 m (kadłuba mocnego 4,4 m)
Zanurzenie	4,7 m na powierzchni głębokość zanurzenia 230 m
Napęd
2 silniki wysokoprężne MAN M9V40/46, 9-cylindrowe, 4400 KM (3300 kW) 2 silniki elektryczne SSW GU345/34, 1000 KM (735 kW)
Prędkość	18,2 w na powierzchni 7,7 w w zanurzeniu
Zasięg	10.500 Mm przy 10 w. na powierzchni 78 Mm przy 4 w. w zanurzeniu
Uzbrojenie
4 dziobowe + 2 rufowe wyrzutnie torpedowe 533 mm, 22 torpedy, 1 działo 105 mm, 1 działko 37 mm plot, 1 działko 20 mm plot
Załoga	48 - 56 osób

U-40 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu IX A z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1939.

Historia

Zamówienie na budowę okrętu podwodnego zostało złożone w stoczni AG Weser w Bremie 29 lipca 1936. Rozpoczęcie budowy okrętu miało miejsce 1 lipca 1938. Wodowanie nastąpiło 9 listopada 1938, wejście do służby 11 lutego 1939.

Okręt wchodził w skład 6. Flotylli U-Bootów; dowódcami byli kolejno: Kptlt. Werner von Schmidt i Kptlt. Wolfgang Barten.

U-40 odbył 3 patrole bojowe, podczas których nie zatopił żadnej jednostki przeciwnika. W październiku 1939 wraz z innymi 5 okrętami miał wziąć udział w pierwszym w tej wojnie „wilczym stadzie”. Z powodu opóźnienia nakazano wybrać krótszą drogę przez kanał La Manche na miejsce spotkania na południowy zachód od Irlandii.

Decyzja ta okazała się fatalną w skutkach – 13 października 1939 U-40 wszedł na minę w Cieśninie Kaletańskiej i błyskawicznie zatonął. 9 marynarzy zdołało opuścić tonącą jednostkę, jednak jeden z nich zginął podczas ewakuacji, 5 kolejnych zmarło później z powodu wychłodzenia; trzech pozostałych przy życiu uratował niszczyciel HMS „Boreas”.

Bibliografia

Innes McCartney: Lost Patrols: Submarine Wrecks of the English Channel. Penzance: Periscope Publishing Ltd, 2003. ISBN 1-904381-04-9.
www.uboat.net: U-40. [dostęp 2008-10-27]. (ang.).

Okręty podwodne typu IX

Typ IX	U-37 U-38 U-39 U-40 U-41 U-42 U-43 U-44
Typ IX B	U-64 U-65 U-103 U-104 U-105 U-106 U-107 U-108 U-109 U-110 U-111 U-122 U-123 U-124
Typ IX C	U-66 U-67 U-68 U-125 U-126(inne języki) U-127 U-128 U-129(inne języki) U-130 U-131 U-153 U-154 U-155 U-156 U-157 U-158 U-159 U-160 U-161 U-162 U-163 U-164 U-165 U-166 U-171 U-172 U-173 U-174 U-175 U-176 U-501 U-502 U-503 U-504 U-505 U-506 U-507 U-508 U-509 U-510 U-511 U-512 U-513 U-514 U-515 U-516 U-517 U-518 U-519 U-520 U-521 U-522 U-523 U-524
Typ IX D1	U-180 U-195
Typ IX C/40	U-167 U-168 U-169 U-170 U-183 U-184 U-185 U-186 U-187 U-188 U-189 U-190 U-191 U-192 U-193 U-194 U-525 U-526 U-527 U-528 U-529 U-530 U-531 U-532 U-533 U-534 U-535 U-536 U-537 U-538 U-539 U-540 U-541 U-542 U-543 U-544 U-545 U-546 U-547 U-548 U-549 U-550 U-801 U-802 U-803 U-804 U-805 U-806 U-841 U-842 U-843 U-844 U-845 U-846 U-853 U-854 U-855 U-856 U-857 U-858 U-865 U-866 U-867 U-868 U-869 U-870 U-877 U-878 U-879 U-880 U-881 U-889 U-1221 U-1222 U-1223 U-1224 U-1225 U-1226 U-1227 U-1228 U-1229 U-1230 U-1231 U-1232 U-1233 U-1234 U-1235
Typ IXD-2	U-177 U-178 U-179 U-181 U-182 U-196 U-197 U-198(inne języki) U-199 U-200 U-847 U-848 U-849 U-850 U-851 U-852 U-859 U-860 U-861 U-862 U-863 U-864 U-871 U-872 U-873 U-874 U-875 U-876