USS Thomas (DD-182)
Zobacz też: inne jednostki pływające o tej nazwie. |
USS Thomas (DD-182) | |
Historia | |
Stocznia | Newport News |
---|---|
Położenie stępki | 23 marca 1918 |
Wodowanie | 4 lipca 1918 |
US Navy | |
Nazwa | USS Thomas (DD-182) |
Wejście do służby | 25 kwietnia 1919 |
Royal Navy | |
Nazwa | HMS St Albans (I15) |
Wejście do służby | 23 września 1940 |
Norweska KMW | |
Nazwa | St Albans |
Wejście do służby | 14 kwietnia 1941 |
Marynarka Wojenna ZSRR | |
Nazwa | Dostojnyj |
Wejście do służby | 16 lipca 1944 |
Los okrętu | złomowany kwiecień 1949 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | 1210 t |
Długość | 95,8 m |
Szerokość | 9,6 m |
Zanurzenie | 2,8 m |
Napęd | |
turbiny parowe, 2 śruby | |
Prędkość | 33 węzłów |
Uzbrojenie | |
4 działa kaliber 102 mm 1 działo 76 mm plot 12 wyrzutni torped kaliber 533 mm (4xIII) (początkowe) 3 × 102 mm (3xI) 1 × 76 mm plot (am.) 1 × 76 mm plot (bryt.) 4 mbg, bg (1941)[1] | |
Załoga | 158 |
USS Thomas (DD-182) – amerykański niszczyciel typu Wickes z okresu dwudziestolecia międzywojennego i II wojny światowej. Nazwany imieniem Clarensa Thomasa, który był pierwszą śmiertelną ofiarą wśród oficerów United States Navy podczas I wojny światowej. W 1940 został przekazany Royal Navy, gdzie służył jako HMS „St Albans” (I15). W kwietniu 1941 przekazano go norweskiej Marynarce Wojennej, a w lipcu 1944 Radzieckiej Marynarce Wojennej, gdzie służył jako „Dostojnyj”.
Historia
Stępkę pod budowę USS „Thomas” położono 23 marca 1918 w stoczni Newport News. Okręt został wodowany 4 lipca 1918, wszedł do służby 25 kwietnia 1919. Po wejściu do służby okręt uczestniczył w ćwiczeniach i manewrach u wschodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych do 22 czerwca 1922, kiedy to został wycofany ze służby i skierowany do rezerwy. Okręt ponownie wszedł do służby 17 czerwca 1940, a następnie uczestniczył w patrolach u wschodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych.
23 września 1940 okręt wszedł w skład Royal Navy, jako część umowy, zgodnie z którą za amerykańską pomoc wojskową, US Navy otrzymała dostęp do brytyjskich baz morskich. Okręt został przemianowany na HMS „St Albans” (I15). Wraz z innymi przekazanymi Royal Navy niszczycielami wszedł w skład eskorty 1 Eskadry Minowej. Działając z zachodniego wybrzeża Szkocji, ochraniał okręty minujące wody Cieśniny Duńskiej. Uczestniczył także w eskortowaniu konwojów. W styczniu 1941 przeszedł remont po kolizji z trałowcem HMS „Alberic”, który zatonął.
14 kwietnia 1941 nastąpiło przekazanie okrętu Norweskiej Marynarce Wojennej, wraz z czterema innymi jednostkami tego typu. Po wejściu do służby wszedł w skład 7 Grupy Eskortowej działającej z Liverpoolu. 3 sierpnia 1941 wraz z innymi jednostkami eskortującymi konwój SL-81, wziął udział w zatopieniu niemieckiego okrętu podwodnego U-401. Przez kolejne miesiące był intensywnie wykorzystywany do eskortowania konwojów na Atlantyku w ramach 7 Grupy Eskortowej. W tym czasie eskortował m.in. uszkodzony lotniskowiec HMS „Illustrious”.
2 maja 1942 „St Albans” wraz z trałowcem HMS „Seagull”, zatopił omyłkowo polski okręt podwodny ORP „Jastrząb”. Z załogi polskiego okrętu zginęło pięć osób. Za pomyłkowe zatopienie sojuszniczego okrętu dowódca „St Albans” („Seagull” nie wrócił z rejsu) stanął przed sądem wojennym, który nie uznał go jednak za winnego[2][3].
4 lutego 1944 okręt został zwrócony Wielkiej Brytanii[1], a 16 lipca 1944 przekazany radzieckiej Marynarce Wojennej, gdzie otrzymał imię „Dostojnyj” (Достойный). Został zwrócony Royal Navy 28 lutego 1949, złomowany w kwietniu 1949.
Przypisy
- ↑ a b A.W. Daszjan: "Korabli Wtoroj mirowoj wojny – WMS Polszy i stran Skandinawii (Danii, Norwiegii, Szwiecyi i Finlandii)" (Корабли Второй мировой войны – ВМС Польши и стран Скандинавии (Дании, Норвегии, Швеции и Финляндии)), Morskaja Kollekcja nr 3/2005
- ↑ Mariusz Borowiak, Mała flota bez mitów, Warszawa2010, ISBN 978-83-7020-322-8, s.260-261.
- ↑ Według Jerzego Pertka, Wielkie dni małej floty, Poznań 1976, s.325 sąd wojenny uznał go 13 lipca 1942 za winnego, jako że nie miał prawa w tym sektorze atakować okrętów podwodnych i nie znał przepisów odnośnie do znaków rozpoznawczych.
Linki zewnętrzne
- www.navsource.org. [dostęp 2009-07-26]. (ang.).
- p
- d
- e
|