Ugo Poletti
Kardynał prezbiter |
|
|
Kraj działania | Włochy |
Data i miejsce urodzenia | 19 kwietnia 1914 Omegna |
Data i miejsce śmierci | 25 lutego 1997 Rzym |
Wikariusz generalny Rzymu |
Okres sprawowania | 1973–1991 |
|
Wyznanie | katolicyzm |
Kościół | rzymskokatolicki |
Prezbiterat | 29 czerwca 1938 |
Nominacja biskupia | 21 lipca 1958 |
Sakra biskupia | 14 września 1958 |
Kreacja kardynalska | 5 marca 1973 Paweł VI |
Kościół tytularny | Ss. Ambrogio e Carlo al Corso |
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Sukcesja apostolska
Data konsekracji | 14 września 1958 |
Konsekrator | Gilla Vincenzo Gremigni |
Współkonsekratorzy | Mario Longo Dorni Francesco Brustia |
|
Współkonsekrowani biskupi | Vittorio Piola | 1970 | Daniele Ferrari | 1970 | Biagio Vittorio Terrinoni | 1971 | Remigio Ragonesi | 1971 | Mario Rossi | 1971 | |
Ugo Poletti (ur. 19 kwietnia 1914 w Omegna, zm. 25 lutego 1997 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, arcybiskup Spoleto, wikariusz diecezji rzymskiej, kardynał.
Życiorys
Został wyświęcony na księdza 29 czerwca 1938 w Novarze (studiował w miejscowym seminarium). Pracował w seminarium duchownym i kurii biskupiej w Novarze, m.in. był prowikariuszem generalnym. W 1958 został biskupem pomocniczym Novary (ze stolicą tytularną Medeli), otrzymał sakrę biskupią 14 września 1958 z rąk arcybiskupa Vincenzo Gilla Gremigni (biskupa Novary). Uczestniczył w obradach Soboru Watykańskiego II. W czerwcu 1967 został mianowany arcybiskupem Spoleto, w lipcu 1969 przeniesiony do pracy w wikariacie Rzymu; otrzymał tytularną stolicę arcybiskupią Aemona i powierzono mu obowiązki II wiceregenta Rzymu, a we wrześniu 1972 – prowikariusza generalnego Rzymu.
Na konsystorzu 5 marca 1973 papież Paweł VI kreował go kardynałem, z tytułem prezbitera Ss. Ambrogio e Carlo al Corso. Od tego czasu aż do stycznia 1991 był pełnoprawnym wikariuszem diecezji rzymskiej, pełnił m.in. funkcję legata papieskiego na uroczystościach otwarcia Świętych Drzwi w bazylice Matki Bożej Większej w czasie lat jubileuszowych 1975 i 1983. Brał udział w kolejnych sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, uczestniczył w obu konklawe w 1978 oraz przez pięć lat (1985–1990) przewodniczył Konferencji Episkopatu Włoch. Od 1991 do śmierci był archiprezbiterem bazyliki Matki Bożej Większej. W tej też bazylice został pochowany po śmierci w 1997.
Bibliografia
- sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-31)].
- Ugo Poletti [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-05-26] (ang.).
Przewodniczący | |
---|
Sekretarze generalni | |
---|
Wikariusze przed 1558 | - Giovanni Marsicano (1106/1107)
- Pietro Senex (1115, 1117–1120)
- Corrado Demetri (1130–1137[A])
- Gregorio Centu (1160)
- Juliusz (1161–1164)
- Giovanni da Sutri (1164–1165, 1177)
- Walter (1167–1168)
- Gerardo (1184–1188)
- Ottaviano di Paoli (1198)
- Pietro Gallocia (1206)
- Pietro Sasso (1217)
- Romano Bonaventura (1236)
- Giacomo Pecoraria (1238)
- Stefano Conti (1245–1251)
- Riccardo Annibaldi (1252)
- Tommaso Fusconi di Berta (1260)
- Giovanni Colonna (1262)
- Tommaso da Lentini (1264)
- Aldobrandino Cavalcanti (1272)
- Latino Malabranca Orsini (1279)
- Bartolomeo di Grosseto (1288)
- Giovanni di Iesi (1290, 1295)
- Salvo di Recanati (1291)
- Lamberto di Veglia (1296)
- Alemanno di Tiro e Oristano (1299)
- Ranuccio di Cagliari (1301)
- Niccolò Alberti (1302)
- Giovanni di Osimo (1303)
- Giacomo di Sutri (1303)
- Guittone Farnese (1307)
- Isnardo Tacconi (1309)
- Ruggero da Casole (1313)
- Giovanni di Nepi (1317)
- Andrea di Terracina (1322, 1325)
- Angelo Tignosi (1324, 1325)
- Giovanni Pagnotta (1334, 1335)
- Nicola Zucci (1341)
- Raimondo di Rieti (1343)
- Ponzio di Orvieto (1348, 1349)
- Giovanni di Orvieto (1361)
- Pietro Boerio (1365)
- Giacomo di Muti (1369)
- Luca Gentili Ridolfucci (1375)
- Stefano Palosi (1380)
- Gabriele Gabrieli (1383)
- Lorenzo Corvini (1389)
- Giovanni di San Paolo fuori le Mura (1392)
- Francesco Scaccani (1394, 1399)
- Paolo di Francesco di Roma (1405, 1407)
- Francesco di San Martino (1411)
- Giacomo Isolani (1414–1418)
- Sante di Tivoli (1420, 1421, 1424)
- Nicola Lazzaro di Guinigi (1427)
- Daniele Gari Scotti (1431)
- Gasparre di Diano (1431)
- Stefano di Volterra (1434)
- Genesio di Cagli (1435)
- Andrea di Osimo (1437)
- Giosuè Mormile (1441)
- Onofrio Francesco (1444)
- Roberto Cavalcanti (1447, 1448)
- Berardo Eroli (1449)
- Francesco de Lignamine (1458, 1459)
- Giovanni Neroni (1461, 1462)
- Nicola Trevisano (1479, 1487)
- Leonardo di Albenga (1485)
- Giacomo Botta (1486, 1489)
- Jaime Serra i Cau (1492, 1494)
- Pietro Gamboa (1501)
- Pietro Accolti (1505)
- Domenico Giacobazzi (1511)
- Andrea Giacobazzi (1520)
- Paolo Capizucchi (1521)
- Bartolomeo Guidiccioni (1539)
- Pomponio Cecci (1540)
- Filippo Archinto (1542)
- Ludovico Beccadelli (1554)
- Pietro di Lucera (1555)
- Virgilio Rosario (1555)
|
---|
Wikariusze od 1558 | |
---|
- ↑ urząd sprawował jeszcze trzykrotnie: w 1145, 1147–1149 i 1150–1152
- ISNI: 0000000109227840, 0000000408484206
- VIAF: 88623193, 301205229
- GND: 1247553019
- SUDOC: 194583589
- SBN: CFIV038939
- PLWABN: 9810629755405606
- NUKAT: n2004074782