Ulica Wybrzeże Puckie w Warszawie
Pelcowizna | |||||||||||||
Ulica Wybrzeże Puckie | |||||||||||||
Państwo | Polska | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||
Miejscowość | Warszawa | ||||||||||||
Długość | 2,9 m | ||||||||||||
Przebieg | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |||||||||||||
52°16′33,0″N 21°00′34,0″E/52,275833 21,009444 | |||||||||||||
|
Ulica Wybrzeże Puckie – ulica w warszawskiej dzielnicy Praga-Północ. Rozpoczyna się przy moście Gdańskim, a kończy w okolicach mostu Grota-Roweckiego.
Opis
Ulica stanowi północne przedłużenie ulicy Wybrzeże Helskie. Przebiega przez obszar Golędzinowa i rejon na zachód od Śliwic. Stanowi część nigdy nie zrealizowanej tzw. Praskiej Wisłostrady, która miała biec wzdłuż prawego brzegu Wisły. Jej drugą, nieformalną nazwą jest Szlak Golędzinowski[1]. W latach 70. XX wieku teren został uporządkowany oraz ułożono trwałą nawierzchnię z betonowych płyt[2].
Podczas budowy mostu gen. Grota-Roweckiego perspektywicznie wybudowano przejazd przygotowany do budowy dwupasmowej ulicy razem z torowiskiem tramwajowym. W 2013 powrócono do koncepcji rozbudowy ulicy Wybrzeże Helskie, tak aby nabrała cech ulicy o znaczeniu tranzytowym; projekt ten nie określa jednak nowej roli ulicy Wybrzeże Puckie[3].