Widmo (matematyka)

Zobacz też: inne znaczenie słowa „widmo”.

Widmo (elementu algebry) – dla danego elementu a {\displaystyle a} (zwykle zespolonej) algebry z jedynką A , {\displaystyle A,} zbiór

σ A ( a ) = { λ C : λ e A a GL ( A ) } , {\displaystyle \sigma _{A}(a)=\{\lambda \in \mathbb {C} :\lambda e_{A}-a\notin {\mbox{GL}}(A)\},}

przy czym G L ( A ) {\displaystyle \mathrm {GL} (A)} oznacza grupę elementów odwracalnych w algebrze A {\displaystyle A} oraz e A {\displaystyle e_{A}} jedynkę w tej algebrze. Widmo definiuje się także dla elementów algebr, które nie mają jedynki, traktując dany element jako element algebry po dołączeniu jedynki.

Widmo elementu a w pewnej algebrze A oznacza się również symbolem σ ( a ) , {\displaystyle \sigma (a),} jeżeli z góry wiadomo o jakiej algebrze jest mowa. Często, pod pojęciem widma rozumie się widmo operatora ograniczonego na pewnej przestrzeni Banacha E , {\displaystyle E,} traktowanego jako element algebry Banacha wszystkich operatorów ograniczonych na E . {\displaystyle E.} Definicja widma ma również sens dla nieograniczonych operatorów domykalnych (określonych, na przykład, na gęstych podprzestrzeniach danej przestrzeni Banacha).

Własności

  • Widmo każdego elementu dowolnej zespolonej algebry Banacha jest niepustym i zwartym podzbiorem płaszczyzny zespolonej.
  • Algebra Banacha jest skończenie wymiarowa wtedy i tylko wtedy, gdy każdy element ma skończone widmo[1].
  • Zachodzi następujący wzór Gelfanda (poniżej, ν A ( a ) {\displaystyle \nu _{A}(a)} oznacza promień spektralny elementu a {\displaystyle a} danej algebry Banacha A {\displaystyle A} ):
ν A ( a ) = max { | λ | : λ σ A ( a ) } . {\displaystyle \nu _{A}(a)=\max\{|\lambda |\colon \lambda \in \sigma _{A}(a)\}.}
  • Dla każdego zwartego podzbioru płaszczyzny zespolonej istnieje operator ograniczony na przestrzeni Hilberta, którego jest on widmem (ogólniej, taki zbiór istnieje dla każdej przestrzeni Banacha, która zawiera nieskończenie wymiarową komplementarną podprzestrzeń z bezwarunkową bazą Schaudera). Istnieją przestrzenie Banacha dla których podobne stwierdzenie jest jednak fałszywe, na przykład, zespolone przestrzenie dziedzicznie nierozkładalne (tzw. przestrzeni HI), na przykład przestrzeń Gowersa-Maurey'a[2].

Zobacz też

Zobacz hasło widmo w Wikisłowniku
  • degeneracja widma
  • twierdzenie spektralne

Przypisy

  1. I. Kaplansky, Ring isomorphisms of Banach algebras, „Canad. J. Math.”, 6 (1954), 374–381.
  2. W. T. Gowers, B. Maurey, The unconditional basic sequence problem, „Jour. Amer. Math. Soc.” 6 (1993), 851–874.
Encyklopedie internetowe (funkcja):