Wilgowron żaglosterny
Quiscalus major[1] | |||
Vieillot, 1819 | |||
Samiec | |||
Samica | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ptaki | ||
Podgromada | Neornithes | ||
Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | kacykowate | ||
Podrodzina | epoletniki | ||
Rodzaj | Quiscalus | ||
Gatunek | wilgowron żaglosterny | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
najmniejszej troski | |||
Zasięg występowania | |||
Przebywa stale Odwiedza zimą | |||
| |||
|
Wilgowron żaglosterny[3] (Quiscalus major) – gatunek ptaka z rodziny kacykowatych (Icteridae).
Systematyka
Wyróżniono kilka podgatunków Q. major[4][5]:
- Q. major torreyi – wschodnio-środkowe USA.
- Q. major westoni – Floryda.
- Q. major alabamensis – wybrzeża południowo-wschodnich USA od Missisipi do Florydy.
- Q. major major – wybrzeża południowo-wschodnich USA od Teksasu do Missisipi.
Morfologia
Długość ciała 33–42 cm. Bardzo duży jak na kacyka. Ogon klinowaty, bardzo długi. Ciało czarne z niebieskim połyskiem; na grzbiecie oraz piersi połysk niebieskozielony. Barwa tęczówki zmienna: od żółtej na wybrzeżu Atlantyku, przez ciemnobrązową na Florydzie i północno-zachodnim wybrzeżu Zatoki Meksykańskiej, do brązowej z żółtym obrzeżeniem wzdłuż środkowych wybrzeży Zatoki Meksykańskiej. Samica znacznie mniejsza od samca, ciemnobrązowa, z płowym gardłem i piersią oraz ciemnymi oczami.
Zasięg, środowisko
Osiadły na wybrzeżu, w pobliżu słonych mokradeł, w środkowo-wschodniej i południowo-wschodniej części Ameryki Północnej.
Status
IUCN uznaje wilgowrona żaglosternego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2020). Organizacja Partners in Flight szacuje liczebność populacji lęgowej na około 2 miliony osobników[6].
Przypisy
- ↑ a b Quiscalus major, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ BirdLife International, Quiscalus major, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2015-4 [dostęp 2016-01-06] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Icteridae Vigors, 1825 – kacykowate – New World blackbirds (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-05].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Oropendolas, orioles, blackbirds. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2021-01-05]. (ang.).
- ↑ Boat-tailed Grackle (Quiscalus major). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
- ↑ Boat-tailed Grackle Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-01-05]. (ang.).
Bibliografia
- Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- Britannica: animal/boat-tailed-grackle