Wzór Manninga

Wzór Manninga (formuła Manninga) – wzór określający prędkość średnią cieczy płynącej w przekroju koryta zwartego, otwartego, w którym ruch cieczy jest jednostajny. Żeby zastosować wzór koryto musi spełniać następujące warunki:

  • pryzmatyczność (stały przekrój poprzeczny na długości);
  • stałość spadku podłużnego;
  • zwierciadło wody równoległe do dna kanału i linii energii;
  • stałość współczynnika szorstkości na długości[1].
v = 1 n R 2 3 I 1 2 [ m / s ] {\displaystyle v={\frac {1}{n}}R^{\frac {2}{3}}I^{\frac {1}{2}}[m/s]} [2],

gdzie:

  • R {\displaystyle R} – promień hydrauliczny [ m ] ; {\displaystyle [m];}
  • A {\displaystyle A} – pole wypełnionej wodą części koryta [ m 2 ] ; {\displaystyle [m^{2}];}
  • I {\displaystyle I} – spadek hydrauliczny [ ] ; {\displaystyle [-];}
  • n {\displaystyle n} – współczynnik szorstkości przekroju [ m 1 / 3 s ] {\displaystyle [m^{-1/3}s]} [3].

Współczynnik szorstkości

Stanowi informację o wpływie koryta na opory ruchu. Zmienia się wraz z głębokością. Zależy od kształtu i materiału z jakiego zbudowane jest koryto. W przypadku zmienności współczynnika na obwodzie można obliczyć go jako średnią ważoną, gdzie wagi poszczególnych odcinków to ich długości[1]. Przybliżone wartości współczynnika pobiera się z tablic. Wartości średnie wahają się od 0,01 dla wyjątkowo gładkich powierzchni takich jak szkło lub emalia do 0,1 dla odcinków kanałów naturalnie zarośniętych, zaniedbanych, z dużą ilością traw i krzaków[4].

Promień hydrauliczny

Stosunek pola powierzchni przekroju strumienia cieczy do długości obwodu przekroju, na którym ciecz styka się ze ścianką przewodu. Wzór ogólny ma postać:

R = A U [ m ] {\displaystyle R={\frac {A}{U}}[m]} [5].

Przekrój prostokątny:

R = b h 2 h + b [ m ] , {\displaystyle R={\frac {bh}{2h+b}}[m],}

gdzie:

  • b {\displaystyle b} – szerokość koryta [ m ] ; {\displaystyle [m];}
  • h {\displaystyle h} – poziom wody w korycie [ m ] ; {\displaystyle [m];}

Przekrój trapezowy:

Nachylenie skarp wynosi 1:m1 i 1:m2.

R = B h + 0 , 5 ( m 1 + m 2 ) h 2 B + h ( 1 + m 1 2 + 1 + m 2 2 ) [ m ] , {\displaystyle R={\frac {Bh+0,5(m_{1}+m_{2})h^{2}}{B+h({\sqrt {1+m_{1}^{2}}}+{\sqrt {1+m_{2}^{2}}})}}[m],}

gdzie:

  • B {\displaystyle B} – szerokość zwierciadła wody [ m ] ; {\displaystyle [m];}
  • m 1 , m 2 {\displaystyle m_{1},m_{2}} – nachylenie skarp [ ] ; {\displaystyle [-];}
  • h {\displaystyle h} – poziom wody w korycie [ m ] {\displaystyle [m]} [6].

Przekrój trójkątny:

Nachylenie obu skarp wynosi 1:m.

R = m h h 1 + m 2 , {\displaystyle R={\frac {mh}{h{\sqrt {1+m^{2}}}}},}

gdzie:

  • h {\displaystyle h} – poziom wody w korycie [ m ] ; {\displaystyle [m];}
  • m {\displaystyle m} – nachylenie skarp [ ] {\displaystyle [-]} [7].

Przypisy

  1. a b Katarzyna Baran – Gurgul: Zbiór zadań z hydrauliki z rozwiązaniami. Kraków: Politechnika krakowska im. Tadeusza Kościuszki, 2005, s. 167–172.
  2. Wzór Manninga. [dostęp 2015-02-06].
  3. Krzysztof Kasprzak: Ruch wody teoretyczne podstawy. 2013. s. 6. [dostęp 2015-02-06].
  4. praca zbiorowa pod redakcją Katarzyny Weinerowskiej, Jerzy Sawicki, Wojciech Szpakowski, Elżbieta Wołoszyn, Piotr Zima: Laboratorium z mechaniki płynów i hydrauliki. Gdańsk: Politechnika Gdańska, 2004, s. 30–32. ISBN 83-920821-2-5.
  5. promień hydrauliczny, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2015-02-06] .
  6. Harlan Bengtson: Calculation of Hydraulic Radius for Uniform Open Channel Flow. 2010-07-21. [dostęp 2015-02-06].
  7. Ćwiczenia z Hydrauliki i Hydrologii – sem. V. s. 10. [dostęp 2015-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-06)].
Encyklopedie internetowe (empirical relationship):
  • NE.se: mannings-formel