ZiŁ-112S
Producent | ZiŁ | ||
---|---|---|---|
Okres produkcji | 1961 | ||
Miejsce produkcji | ZSRR, Moskwa | ||
Poprzednik | ZiS-112 | ||
Następca | brak | ||
Dane techniczne | |||
Segment | |||
Typy nadwozia | 2-drzwiowy roadster | ||
Silniki | V8 6 l, 240 KM | ||
Skrzynia biegów | 3-biegowa manualna | ||
Napęd | tylny, silnik wzdłużnie z przodu | ||
Długość | 4200 mm | ||
Szerokość | 1640 mm | ||
Wysokość | 915 mm | ||
Rozstaw osi | 2600 mm | ||
Masa własna | 1330 kg | ||
Liczba miejsc | 2 | ||
Dane dodatkowe | |||
Konkurencja | Ferrari 250 Testa Rossa | ||
|
ZiŁ-112S – wyścigowy samochód osobowy wyprodukowany przez radzieckie zakłady ZiŁ w 1961 roku. Stanowił następcę linii samochodów ZiS/Ził-112 i był ostatnim samochodem wyścigowym tych zakładów.
Historia
Samochód ZiŁ-112S stanowił zwieńczenie linii samochodów wyścigowych z silnikami o dużej pojemności produkowanych od początku lat 50. przez zakłady ZiŁ (do 1956 noszące nazwę ZiS) i oznaczonych Ził-112 (pierwotnie ZiS-112)[1]. Pomimo takiego samego oznaczenia numerycznego, stanowił całkiem nową konstrukcję, lżejszą i mniejszą od poprzedników, co pozwoliło na polepszenie osiągów. Konstruktorem samochodu był W. Rodinow[1]. ZiŁ-112S zadebiutował w wyścigach w ZSRR w listopadzie 1961 roku[1].
Samochód zbudowany był w takim samym układzie dwumiejscowego roadstera z silnikiem z przodu, co poprzednicy, jednak zastosowano w nim część nowocześniejszych rozwiązań technicznych. Podobnie jak w ZiŁ-112/4, silnik o pojemności 6 l zaadaptowano z limuzyny ZiŁ-111, a trzybiegową skrzynię z ZiS-110, lecz zwiększono moc silnika[1]. Niezależne zawieszenie przednich kół na sprężynach i mechanizm kierowniczy zaadaptowano z GAZ-21 Wołga, a w zawieszeniu tylnym zastosowano oś De Diona amortyzowaną sprężynami[1]. Bębny hamulcowe o średnicy 305 mm zainstalowano przy przekładni głównej, łączącej się z kołami za pomocą półosi[1]. Przekładnia główna była wyposażona w reduktor o przełożeniu, które mogło być zmieniane między wyścigami w zależności od trasy[1]. Koła były mocowane centralną nakrętką i miały opony radialne rozmiaru 175-16"[1].
W 1965 roku drugi egzemplarz ZiŁ-112S otrzymał mocniejszy silnik o pojemności 7 l i inne ulepszenia, jak hamulce tarczowe i samoblokujący się mechanizm różnicowy[1].
Dane techniczne
Silnik
- W nawiasach dane z silnikiem 7 l
- ZiŁ-111 V8 5980 cm³ (V8 6959 cm³)
- Układ zasilania: dwa gaźniki czterogardzielowe K-85 (b.d.)
- Moc maksymalna: 240 KM przy 4000 obr./min (270 KM przy 4300 obr./min)
- Prędkość maksymalna 260 km/h (270 km/h)
- Przyspieszenie 0-100 km/h: 9 s (b.d.)
Galeria
- Bok pojazdu
- Wnętrze
Przypisy
Bibliografia
- Lew Szugurow, Awtomobili Rossii i SSSR, 1993, ISBN 5-87483-006-5 (ros.)