J. Roy Taylor
Şablon döngüsü algılandı: Şablon:Kişi bilgi kutusu (James) Roy Taylor (d. 1949 )[1][2] FRS,[3] Imperial College London'da Ultra hızlı Fizik ve Teknoloji Profesörüdür.[4][5][6]
Eğitim
Larne Dilbilgisi Okulu'nun ardından Taylor, Queen's University Belfast'ta eğitim gördü ve burada 1971'de Fizik alanında Lisans derecesi aldı.[2] Ardından 1974'te Daniel Joseph Bradley gözetiminde yaptığı araştırmalar için lazer fiziğinde doktora derecesi aldı.[7][8]
Araştırma ve kariyer
Taylor, çeşitli lazer sistemleri ve bunların uygulamaları üzerine etkili temel araştırmaları ve geliştirmeleri ile geniş çapta tanınmaktadır.[3] Pikosaniye ve femtosaniye boya lazer teknolojisi, kompakt diyot lazer ve fiber lazerle pompalanan vibronik lazerlerdeki gelişmelere ve bunların rezonans enerji transferinin zamana çözümlenmiş fotofiziği ile ve biyolojik probların gevşeme yolları ve organik alan etkili transistörler gibi temel çalışmalarına ve geniş kapsamlı uygulamalarına büyük ölçüde katkıda bulunmuştur.[3]
Taylor özellikle solitonlara,[9] amplifikasyonlarına, gürültünün rolüne ve Raman kazancı gibi öz etkilere vurgu yaparak fiberlerde ultra hızlı doğrusal olmayan optikler üzerine yaptığı temel çalışmalarla tanınır. Tohumlanmış, yüksek güçlü fiber amplifikatörler ve pasif fiber entegrasyonu sayesinde, darbe süresi, tekrarlama oranı ve spektral kapsama alanında geniş kapsamlı çok yönlülük göstermiştir.[3] Bilimsel ve ticari bir başarı olan yüksek güçlü süpersüreklilik veya "beyaz ışık" kaynaklarının[10][11] geliştirilmesine kapsamlı bir şekilde katkıda bulunmuştur.[3][12]
Ödüller ve onurlandırmalar
Taylor'ın çalışması 1990'da Carl Zeiss Vakfı'ndan Ernst Abbe Ödülü, 2007'de Young Madalyası ve Ödülü ile Fizik Enstitüsü (IOP) Ödülü, 2012'de Royal Society'den Rumford Madalyası[3] ve 2019'da Fizik Enstitüsü'nün Faraday Madalyası ve Ödülü.[13]
2017 yılında Royal Society (FRS) üyeliğine seçildi.[3]
Kaynaklar
- ^ Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi;whoswhoisimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme) - ^ a b Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi;cvisimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme) - ^ a b c d e f g Anon (2017). "Professor Roy Taylor FRS". royalsociety.org. Londra: Royal Society. 5 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Önceki cümlelerden biri veya daha fazlası, royalsociety.org web sitesinden alınan metni içerir; burada:
“Üye profili sayfalarında 'Biyografi' başlığı altında yayınlanan tüm metinler Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Lisansı altındadır.” --"Royal Society Terms, conditions and policies". Archived from the original on 11 Kasım 2016. Erişim tarihi: 9 Mart 2016. KB1 bakım: BOT: esas-url durumu bilinmeyen (link)
- ^ J. Roy Taylor, Google Akademik tarafından dizinlenen yayınlar
- ^ "Roy Taylor: Professor of Ultrafast Physics and Technology, Faculty of Natural Sciences, Department of Physics". imperial.ac.uk. 14 Ocak 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ J. Roy Taylor publications indexed by the Scopus bibliographic database. (abonelik gereklidir)
- ^ Studies of Tunable Picosecond Laser Pulses and Non-Linear Interactions. ethos.bl.uk (PhD tez). Queen's University Belfast. 1974. EThOS uk.bl.ethos.474693. 15 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2023.
- ^ Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi;rsbmisimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme) - ^ Optical solitons : theory and experiment. Cambridge: Cambridge University Press. 1992. ISBN 9780521405485. OCLC 23975147.
- ^ Chernikov (1997). "Supercontinuum self-Q-switched ytterbium fiber laser". Optics Letters. 22 (5): 298-300. doi:10.1364/OL.22.000298. ISSN 0146-9592. PMID 18183181. (abonelik gereklidir)
- ^ Supercontinuum generation in optical fibers. Cambridge: Cambridge University Press. 2010. doi:10.1017/cbo9780511750465. ISBN 9780521514804. OCLC 456838616.
- ^ Dudley (2009). "Ten years of nonlinear optics in photonic crystal fibre". Nature Photonics. 3 (2): 85-90. doi:10.1038/nphoton.2008.285. ISSN 1749-4885. (abonelik gereklidir)
- ^ "2019 Michael Faraday Medal and Prize". Institute of Physics. 2 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ekim 2019.
