Żyła nieparzysta krótka (łac. vena hemiazygos) – w anatomii człowieka naczynie żylne, które powstaje z połączenia korzenia zewnętrznego wytwarzanego przez żyłę lędźwiową wstępującą lewą i korzenia wewnętrznego wytwarzanego przez połączenie odchodzące od żyły nerkowej lewej i uchodzi do żyły nieparzystej.
Nazwa żyła nieparzysta krótka pochodzi z prac Albrechta von Hallera[2].
Przebieg
Żyła nieparzysta krótka rozpoczyna się nad przeponą powstając z połączenia dwóch korzeni – stałego korzenia zewnętrznego wytwarzanego przez żyłę lędźwiową wstępującą lewą i niestałego korzenia wewnętrznego wytwarzanego przez połączenie odchodzące od żyły nerkowe lewej. Żyła nieparzysta krótka biegnie lewostronnie z dołu do góry po przednio-bocznej powierzchni kręgów piersiowych od X do VII kręgu piersiowego, po czym odchyla się na stronę ku tyłowi od aorty, przełyku oraz przewodu piersiowego i pod ostrym kątem dochodzi do żyły nieparzystej. Długość żyły nieparzystej krótkiej jest zmienna[3].
Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia Człowieka. T. III. Warszawa: PZWL, 1993, s. 421–422. ISBN 83-200-1628-2.
Tadeusz Marciniak: Anatomia prawidłowa człowieka. T. 2. Wrocław: Rada Uczelniana ZSP, 1991, s. 446–447.
Friedrich Paulsen, Jens Waschke: Sobotta Atlas Anatomii człowieka. Witold Woźniak (red. IV wyd. pol.); Kazimierz S. Jędrzejewski (red. IV wyd. pol.). T. 2. Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 2012. ISBN 978-83-7609-709-1.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.